Tímarit lögfræðinga - 01.01.1962, Qupperneq 60

Professor emer. Fr. Vinding Kruse: En Nordisk
Lovbog. Udkast til en fælles borgerlig lovbog for
Danmark, Finland, Island, Norge og Sverige med
motiver. 2. udg. Kbh. 1962. (I kommission hos
G. E. C. Gad).
Höfundur þessarar bókar er svo kunnur hér, að-ekki
þarf að lcynna hann. Kennari okkar, velflestra íslenzkra
lögfræðinga, Ölafur Lárusson prófessor, hafði sýnilega
orðið fyrir miklum áhrifum af Fr. Vinding Kruse, eins
og m. a. má sjá af „Eignarrétti“ Ólafs. Fr. Vinding Kruse
er að vísu mjög umdeildur rithöfundur, en engum, sem
bækur hans les óhlutdrægt, getur blandazt hugur um
að þar er á ferð afkastamikill rithöfundur, lærður mað-
ur og gáfaður, duglegur og tilþrifamikill.
Norræna lögbókin kom fyrst út árið 1948, og fylgdi
henni þá ýtarleg greinargerð og skýringar. Hin nýja út-
gáfa er að efni til nær hin sama og hin fyrri. Nokkr-
ar breytingar eru þó gerðar að gefnu tilefni, frá þeim
sem, í skrifum um bókina, bentu á atriði, sem betur
mættu fara og höfundur gat fallizt á. Sú formbreyting
er gerð, að nú er greinatala í framhaldandi töluröð, en
í fyrri útgáfu var þátta- eða bálkaskipting, og kerfi
Dönsku og Norsku laga að þvi leyti haldið. Jónsbókar-
kerfi er og með svipuðum hætti og oss ætti þvi að vera
öllu tamara að nota það kerfi, einkum þegar um er að
ræða lögbók á allvíðtæku sviði og setta í kerfi frá fræði-
legu sjónarmiði. Hér er um raunhæf sjónarmið að ræða
og má um þau deila. En jafnframt má deila um það, hvort
nokkur þörf sé á „Iögbók“, þótt á takmörlcuðu sviði sé.
Hér á ég elcki við það, hvort þörf sé á norrænni lögbók
eða ekki, lieldur hitt, hvort lögbókarstefnan sé almennt
rétt eða röng. Margir munu vera þess sinnis, að eldri
réttur Norðurlanda og þróun hans sé svo samslunginn,
að samvinna á sviði löggjafar sé þvi réttmæt? Þeir, sem
einkum hafa trú á lögbókarleiðinni, munu þá einnig telja
hana henta bezt hér. Aðrir munu telja þá leið raunhæf-
58
nGujgæjJBo] jjjouirj