Tímarit lögfræðinga - 01.06.1964, Blaðsíða 54

Sökum fjárhagsörðugleika tókst honum þó eigi að halda
hæðinni og varð að selja hana, en fluttist hins vegar í
kjallarann með fjölskyldu sína. Stefndi bjó þar síðan
þangað til um mánaðamótin mai og júni 1951, en seldi
])á íbúðina með söluhagnaði þeim, er fyrr greinir.
Stefnandi iagði m. a. fram í málinu yfirlit Skattsfofu
Reykjavíkur yfir brúttótekjur stefnda skattárin 1943—
1955 eins og hann hafði tilfært þær í framtölum sínum,
og kom þá í ljós, að af 47.137,50 kr. framtöldum tekjum
á árabilinu 1943—1945 stöfuðu kr. 35.917,50 frá vinnu við
tilgreind eigin hús. Skattárið 1946 taldi stefndi fram kr.
38.118,68 1 tekjur, en ekkert af þeim tekjum var talin
vinna við eigin hús eða hagnaður af húsasölu. öll skatt-
árin 1947—1955 taldi stefndi fram tekjur af eigin vinnu
við hús, er hann hafði í smíðum, og flest árin hagnað
af sölu íbúða, auk annarra tekna, aðallega húsaleigu-
tekna.
Dómkröfu sína reisti stefnandi á því, að áðurgreindur
hagnaður af sölu kjallaraíbúðarinnar í húsi því, er slefndi
hóf byggingu á árið 1943, væri skattskyldur sem tekjur,
þegar hliðsjón væri höfð af því, hvernig atvinnu stefnda
hefði verið háttað, þegar hús þetta var reist og síðan, en
framlögð skjöl bæru þess vott, að atvinna hans hefði ver-
ið í því fólgin að reisa hús til sölu. Til stuðnings þessari
skoðun sinni benti stefnandi á upphafsákvæði 7. gr. laga
nr. 6 frá 1935, e-lið sömu greinar og upphafsákvæði 9.
gr. sömu laga.
Stefndi taldi hins vegar og reisti á því dómkröfur sínar,
að ekki gæti komið til mála að reikna honum söluhagn-
aðinn af umræddri kjallaraíbúð sem tekjur, enda þótt
hann á sínum tíma hefði haft nokkra atvinnu af því að
byggja íbúðir til sölu. Vísaði stefndi þessu til stuðnings
til e.-liðs 7. gr. fyrmefndra laga, sem í gildi var, er hinir
umkröfðu skattar voru álagðir. Benti hann á, að hagn-
aður af sölu kjallaraíbúðarinnar gæti ekki orðið reikn-
aður honum til tekna nema því aðeins, að hann hefði átt
110
Tímarit lögfræðinga