Tímarit lögfræðinga - 01.01.1966, Qupperneq 42

verður kærð. Hins vegar verður ákvörðun um að verða
við slíkri beiðni ekki kærð.
g. „Ákvörðun um tryggingu fyrir málskostnaði“. Hér
ber að hafa í liuga 183. gr. eml. Þar segir, að stefndur geti
gert þá kröfu á þingfestingardegi, að stefnandi, sem bú-
settur er erlendis, setji tryggingu fyrir málskostnaði eftir
mati dómara og innan þess frests, er dómari ákveður. Ef
stefnandi setur eklci hina ákveðnu tryggingu innan þpss
tíma, er til var lekinn, skal vísa máli frá. I 2. 1. greinar-
innar segir, að stefnandi, búsettur erlendis, skuli þó undan-
þeginn þessari skyldu, ef menn, búsettir hér, eru undan-
þegnir lienni í búsetulandi hans. Hér kemur Haagsátt-
málinn, sem ræddur var i f-lið, einnig til athugunar, því
að í III. kafla hans eru ákvæði um þetta efni, m. a. þau,
að samningsaðilar megi ekki krefja stefnanda, búsettan
í aðildarriki, tryggingar fyrir málskostnaði í máli, er hann
liöfðar gegn stefnda, búsettan í öðru aðildarriki. Orðið
„ákvörðun“ sýnir, að kæra má, hvort heldur sem er, að
kröfu um tryggingu er synjað eða á hana fallizt.
h. „Synjun um að talca stefnu gilda vegna ónógrar
málsreifunar“. Samkv. 87. gr. eml. skal dómari benda
aðila á þá galla, er hann kann að sjá á málatilbúnaði og
fávísun kunna að varða, áður en hann áritar stefnu eða
gefur hana út. Þar segir ennfremur, að dómari megi aldrci
synja þessara aðgerða, þ. e. áritunar á stefnu eða útgáfu af
greindum ástæðum, enda er hann óbundinn af áliti sinu
í þessum efnum, þegar hann skal dæma síðar um þau.
Þótt orðið málsreifun sé notað í h-lið 21. gr., verður sjálf-
sagt að skýra ákvæðið svo, að það nái til allra tilvika 87.
gr. og reyndar virðist rétt að skýra ákvæðið á þá leið, að
kæra megi synjun dómara um að gefa stefnu út eða árita
hana, hver sem ástæðan kann að vera til synjunarinnar.
Hér er nánast um réttarneitun að ræða, sbr. N. L. 1-6-17
og 11. gr. tilsk. 11/7 1800. Ymis slík tilvik má og kæra
samkv. 21. gr. i.f., sbr. síðar.
i. „Synjun um að heimila meðalgöngu“. Um meðal-
40 Tímarit lögfræðinga