Tímarit lögfræðinga - 01.01.1966, Qupperneq 53

er hér sú breyting, að 3. 1. 34. gr. heimilar einnig, að
sekt verði dæmd sarnkv. kröfu aðila og þá eftir stefnu.
Þessi heimild aðila til sjálfstæðrar áfrýjunar í því skyni
að koma fram sekt á hendur dómara, er hins vegar ekki
i frv., enda mun kæruheimildin i 3. 1. 19. gr. frv. hafa
verið talin nægileg, auk þess sem aðili gat komið fram
sekt á hendur dómara í sambandi við áfrýjun aðalmáls-
ins, samkv. 4. 1. 24. gr. hrl. 112/1935 (sbr. nú 17. gr. hrl.).
21. gr. hrl. i.f. verður að skýra með þetta í huga og er
þá Ijóst, að tilgangurinn með kæruheimild þar var sá, að
sú leið ein væri opin til sjálfstæðs málskots, er koma átti
fram sekt á hendur dómara. Hins vegar er 3. 1. 34. gr.
eml. ekki felldur úr gildi og því sennilegt að við sjálfstæða
áfrýjunarheimild samkv. honum verði að sitja enn, jafn-
framt kæruheimild.
I 2. 1. 34. gr. eml. er aðila veitt heimild til þess að koma
fram skaðabótakröfu á hendur dómara í sambandi við
áfrýjun aðalmáls eða sjálfstætt, þ. e. með sjálfstæðri áfrýj-
un. í 20. gr. frv., sem áður greinir, var aðila og veitt slík
heimild, en sjálfstæð áfrýjun ekki nefnd.- 2. 1. 34. gr. eml.
var hins vegar ekki numin úr gildi með hrl. og verður því
að telja það ákvæði í gildi enn. Orðið skaðabætur hefur
verið skýrt svo, að það nái einnig til þess að kostnaður
máls sé felldur á dómara og þá miðað við, hvernig misferli
í meðferð máls er háttað, sbr. Alm. meðf. eml., bls. 69,
sbr. og Hrd. 11-349, V-114, VII-260 o. fl.
Annars má að lokum geta þess, að sjálfstæð áfrýjun til
þess að koma fram refsingum eða skaðabótum á hendur
dómara, getur átt rétt á sér, ef ekki þykir þörf á áfrýjun
um efni aðalmáls, t. d. af því að hagsmunir þeir, sem
um er að ræða, eru farnir forgörðum. Sjónarmið t. s.
1690 leiða eigi heldur til þess að amast beri við slíkri
áfrýjun, því að hún veldur engri röskun á efnislegri með-
ferð máls.
II. Meðferð kærumála.
1. Frestur til kæru er 14 dagar, sbr. 22. gr. hrl. Upp-
Tímarit lögfræðinga
51