Tímarit lögfræðinga - 01.06.1969, Blaðsíða 34

að í viðræðum milli fyrirsvarsmanna aðila hafi verið
glögglega tekið fram af hálfu stefnda, af gefnu tilefni, að
eigi væri unnt að framlengja leigusamninginn. Hafi því
eigendum stefnanda verið fullljóst, að til þess gat komið,
að hann yrði að flytja eigur sínar úr húseign stefnda um
sumarið 1962.
Til vara mótmælti stefndi öllum kröfuliðum stefnanda,
öðrum en lið nr. 1. Liðum nr. 3 og nr. 6 var jafnframt
mótmælt sem of háum og ósönnuðum.
Sannanir skorti um það, hvort leigusamningurinn hefði
verið gerður til tiltekins tíma eða ekki. Talið var, að
stefndi yrði að bera hallann af þeim sönnunarskorti.
Var því i dóminum á því byggt, að leigusamningi aðila
hefði verið sagt upp 31. júlí 1962 og þá án fyrirvara. Var
sérstaklega tekið fram, að stefndi hefði eigi sýnt fram á,
að leigusanmingnum hefði verið sagt upp fyrr.
Dómarinn féllst á það með stefnanda, að stefnda hefði
borið að segja samningnum upp með þriggja mánaða
fyrirvara, miðað við 1. október eða 14. maí, og byggðist
sú regla á venju og fordæmi. Uppsögnin hefði því verið
ólögmæt og ætti stefnandi bótarétt.
1. liður í kröfugerð stefnanda var óumdeildur, eins og
áður greinir.
Um lið nr. 2 segir svo i forsendum dómsins, að kostnað-
ur sá, sem balletskólinn hafði orðið að greiða vegna breyt-
inga á nýju húsnæði, væri ekki sennileg afleiðing uppsagn-
arinnar 31. júlí 1962. öðru máli gegndi um flutningskostn-
að þann (kr. 450,00), sem krafið hafði verið um og var
því kröfuliðurinn tekinn til greina aðeins að því leyli.
Af hálfu stefnanda var, í tilefni af mótmælum við lið
nr. 3, lögð fram skrá um þá nemendur, sem sagðir voru
hafa verið innritaðir til listanáms í halletskólanum frá 1.
september 1962. Þótti liður þessi nægilega rökstuddur og
var því tekinn til greina að fullu.
Liður nr. 4 var tekinn til greina, enda studdist sá liður
við framlagða reikninga.
118
Tímarit lögfræðinga