Tímarit lögfræðinga - 01.06.1969, Blaðsíða 14

hætti, að allar takmarkaðar kröfur, sem á honum livila
á liverjum tíma, séu lagðar saman og siðan lækkaðai
hlutfallslega, ef samanlögð upphæð þeirra fer fram úr
hámarki ábyrgðar. Samkvæmt 207. gr. tekur hámarks-
ábyrgðin til krafna, sem stafa af sama atburði. Ef kröf-
ur eiga rót sína að rekja til fleiri en eins atburðar
(distinct occasions), verður útgerðarmaður ábyrgur með
fullri hámarksfjárhæð fyrir tjóni, sem stafar af hverj-
um atburði fyrir sig. Er þetta í samræmi við almennar
sj óvátryggingarreglur, sbr. 74. gr. vátryggingarlaganna
nr. 20/1954.
Þegar krafa eða kröfur stofnast, sem sætt geta tak-
markaðri ábyrgð, er oft auðsætt, að þær fara ekki fram
úr hámarki ábyrgðarfjár. Með því að ábyrgð útgerðar-
manns er persónuleg, verða slíkar kröfur sóttar á hend-
ur honum með fullri upphæð án tillits til takmörkunar-
reglna siglingalaganna. Þá fyrst reynir á reglur um tak-
markaða ábyrgð, er útgerðarmaður telur kröfu eða
samanlagðar kröfur vegna sama atburðar fara fram
úr hámarksfjárhæðum eftir lögunum og gerir kröfu
um, að takmörkunarreglunum sé beitt.
Ef útgerðarmaður vill njóta góðs af takmörkunarregi-
um, getur hann sett tryggingu fyrir allri ábyrgðarfjár-
hæð ásamt vöxtum og málskostnaði eftir mati dómara.
Tryggingin skal þá koma að notum öllum kröfuhöfum,
sem sæta takmarkaðri ábyrgð á lcröfum vegna atburð-
ar þess, sem um er að ræða. Þegar full trygging iiefur
verið sett, falla niður allar eldri tiyggingar fyrir
umræddum kröfum, þar á meðal sjóveð. Ivröfuhafi á
þess þó jafnan kost að fá úr þvi skorið með dómi, hverri
fjábhæð krafa hans næmi, ef ábyrgð væri ekki takmörk-
uð. En vitanlega getur hann ekki gert aðför í trygging-
arfénu né öðrum eignum útgerðarmanns. Iiafi útgerð-
armaður hins vegar ekki sett umrædda tryggingu, get-
ur kröfuhafi leitað fullnægju i eignum lians með venju-
legum hætti, og verður það ekki stöð.að nema með
98
Tímarit lögfræðinga