Tímarit lögfræðinga - 01.06.1969, Blaðsíða 48

staða yfirmatsmanna skv. áðurnefndri matsbeiðni frá 1962
lægi enn eigi fyrir. Lögmaður stefnda féllst á algjöran
lokafrest i þessu skyni, en krafðizt málskostnaðar, ef mál-
inu yrði visað frá dómi. Af hálfu stefnanda komu eigi
fram í málinu önnur gögn, en áðurnefnd stefna, og afrit
af nefndri matsbeiðni. Málið var tekið til dóms eða úr-
skurðar, ex officio.
1 niðurstöðu dómara sagði, að málið væri mjög van-
i-eifað og allur málatilbúnaður af hálfu stefnanda væri
gróft brot á fyrirmælum laga nr. 85/1936, einkum 105.
gr. sbr. 110. gr. sömu laga um skýran málatilbúnað, ræki-
lega gagnasöfnun, greiðan málflutning og fullnægjandi
reifun máls. Var málinu því vísað frá dómi án kröfu, sbr.
2. mgr. 108. gr. laga nr. 85/1936, og stefnandi dæmdur
til að greiða stefnda málskostnað.
(Dómur bæjarþings uppkv. 7. marz 1966).
Meðlagsgreiðslur með óskilgetnu barni — fyrning.
Stefna í máli var gefin út í apríl 1961, en dómur upp-
kveðinn í málinu í marz 1966.
Málavextir voru þeir, að í maí 1948 ól stefnandi máls-
ins óskilgetið meybarn, sem stefnandi lýsti stefnda í mál-
inu föður að. Ekki hafði stefnandi gert reka að því að
fá faðerni barnsins staðfest með því að höfða barnsfað-
ernismál á hendur stefnda, er mál þetta var höfðað, enda
taldi stefnandi, að stefndi hefði gengist við faðerni bams-
ins fyrir presti.
I máli þessu krafði stefnandi stefnda um meðlag með
barninu fyrir tímabilið 1. marz 1957 til 1. marz 1961, alls
kr. 21,717,00 ásamt vöxtum og málskostnaði.
Er það kom fram við rekstur máls þessa, að stefndi
vildi ekki viðurkenna faðerni barnsins, höfðaði stefnandi
i nóvember 1964, að fengnu leyfi dómsmálaráðuneytisins,
barnsfaðernismál á hendur stefnda til viðurkenningar fað-
ernis hans á barninu. Með dómi uppkv. á bæjarþingi
Reykjavíkur hinn 6. október 1965 var stefnanda veittur
132
Tímarit lögfræðinga