Tímarit lögfræðinga - 01.06.1969, Qupperneq 46

Þar sem þingsókn féll niður í málinu af hálfu stefnda,
var það flutt skriflega, skv. 2. mgr. 118. gr. laga nr. 85/
1936, en áður en málið gekk til dóms skilaði stefnandi
sókn í því.
1 sókninni mótmælti stefnandi því, að nokkur hluti
umræddrar kröfu væri niður fallinn vegna fyrningar, þar
sem hér væri um að ræða endurgjaldskröfu á sveitastyrk,
er veittur hafi verið stefnda, sl)r. 54. gr. framfærslulag-
anna nr. 80 frá 5. júní 1947, en skv. síðustu málsgrein 1.
gr. laga nr. 14 frá 20. októher 1905, um fyrningu skulda
og annarra kröfuréttinda, fyrnist eigi kröfur til endur-
gjalds jjegnum sveitarstyrks.
Með vísan til lagagreina þeirra, er stefnandi vitnaðl í,
máli sínu til stuðnings, komst dómurinn að þeirri niður-
stöðu, að stefnufjárhæðin væri sveitastyrkur veittur
stefnda og að endurgjaldskröfur á slíkum styrk fyrntust
ekki. Var því stefnufjárhæðin tekin til greina óbreytt.
Vextir þóttu réttilega ákveðnir þannig: „8% ársvextir frá
1. janúar 1984 til 31. desember 1964, 7% ársvextir frá
þeim degi til 12. júní 1965, en 8% ársvextir frá þeim degi
lil greiðsludags“.
Stefndi var dæmdur til að greiða stefnanda kr. 27,000,00
í málskostnað og löghaldskrafa stefnanda var tekin til
greina.
(Dómur bæjarþings Reykjavíkur 2. febrúar 1966)
Málatilbúnaður í bága við einkamálalög — frávísun.
Mál var höfðað fyrir bæjarþinginu með stefnu birtri 9.
marz 1963 til greiðslu fébóta ásamt vöxtum og málskostn-
aði. Stefnandi krafði stefnda um bætur fyrir galla og
skemmdir á tiltekinni húseign, sem stefnandi taldi stefnda
bera áhyrgð á.
Á árinu 1956 hföðu verið útnefndir matsmenn til að
meta umrædda galla og segja til um orsakir. Á grundvelli
þeirrar matsgjörðar var síðan mál liöfðað. Við athugun
;á nefndu mati, kom í ljós, að matsmenn hofðu ekki getað
130
Tímarit lögfræðinga