Tímarit lögfræðinga - 01.06.1969, Blaðsíða 36

bands veitinga- og gistihúsaeigenda. Um fjárhæðir mán-
aðarkaups sagði svo í 1. gr. nefnds samnings: „Fólk, sem
ekki vinnur fyrir föstu mánaðarkaupi, skal fá greitt skv.
samningi Verkakvennafélagsins Framsóknar“. 1 2. gr.
samnings þessa sagði m. a.: „Daglegur vinnutími skal
vera sem hér segir: Annan daginn frá kl. 8,00 f.h. til kl.
2,00 e.h., en hinn daginn frá kl. 2,00 e.h. til kl. 00,30 e.m.,
heimilt er þó að skipta vöktum á öðrum tímum sólar-
hringsins þó þannig, að samanlagður vinnutími verði ekki
lengri en að ofan greinir . .
Dagvinnutími fólks, sem ekki vinnur á vöktum, skal
vera frá kl. 8—17 og . . .“.
Agreiningsefni aðilanna var, hvort stefnda hafi borið
skylda til að greiða stefnanda tímakaup í stað mánaðar-
kaups, sem hún fékk.
Stefnandi lagði fram sundurliðaðan útreikning á því,
hvað hún hefði átt að fá greitt, ef tímakaup hefði verið
greitt fyrir hinn reglulega vinnutíma hennar. Var stefnu-
krafan á slíkum útreikningi byggð.
Krafa stefnanda var studd þeim rökum, að skv. fyrr-
greindum stéttarfélagssamningi væri aðeins um að ræða
þrenns konar vinnufyrirkomulag: þ. e. vaktavinnu. al-
menna dagvinnu og tímavinnu. Fyrir vaktavinnu og al-
menna dagvinnu skyldi greitt mánaðarkaup, en um vinnu
af þessu tagi geti ekki verið að ræða, nema unmð sé eins
og segi í þeim ákvæðum 2. gr. kjarasamningsins, sem hér
að framan hafi verið rakin. Sé vinnutimi annar verði að
greiða fyrir hann eftir tímakaupstaxta, nema vöktum sé
skipt eftir ákvæðum 2. gr. kjarasamningsins. Það hafi
hins vegar ekki verið gert í þessu tilfelli, þar sem ekki
hafi verið um neinar vaktir að ræða. Geti ekki verið um
vaktir að ræða, nema þeim tíma, sem á sé unnið, sé skipt
niður og viðkomandi starfsmaður vinni síðan til skiptis
á vöktunum.
Sé það allt annað fyrirkomulag, en hafi verið í veitinga-
húsi stefnda, þar sem stefnandi hafi jafnan unnið frá þvi
120
Tímarit lögfræðinga