Tímarit lögfræðinga - 01.06.1969, Blaðsíða 50

hefði ekki viðurkennt að vera faðir að barni stefnanda og
hefði vottorð prestsins ekkert sönnunargildi um það
efni. Við munnlegan flutning málsins var sú vörn höfð
uppi, að krafa stefnanda í málinu væri fyrnd. Var því
haldið fram í því sambandi, að höfðun máls þessa gæti
ekki rofið fyrningu.
I niðurstöðu dómsins var talið ósannað gegn andmælum
stefnda, að hann hafi, er mál þetta var höfðað, gengist við
faðerni barnsins, svo sem mælt væri fyrir um í lögum nr.
87/1947. Stefnandi hafi þvi ekki átt slíkan rétt á hendur
stefnda að málshöfðunin verði talin hafa rofið fyrningu
á meðlagskröfum þeim, sem stefnandi taldi sig eiga á
hendur stefnda.
Stefnandi iiafi höfðað barnsfaðernismál á hendur
stefnda hinn 7. nóvember 1964 og skv. dómi i þvi máli og
eiðvinningu stefnanda i samræmi við þann dóm sé stefndi
faðir umrædds barns. Taldi dómurinn, að meðlagskröfur
stefnanda á hendur stefnda, sem fallnar voru í gjalddaga
fyrir 7. nóvember 1960 væru fallnar niður fyrir fyrningu,
sbr. ákvæði 2. tl. 3. gr. laga nr. 14/1905. Barnsmeðlag,
sem Tryggingastofnun ríkisins greiddi með óskilgetnum
börnum í desembermánuði 1960 hafi numið kr. 600,00 og
skv. kröfugerð stefnanda nemi umkrafin barnsmeðlög ár-
ið 1961 kr. 1200,00. Var því stefndi dæmdur til að greiða
stefnanda þessar fjárhæðir, samtals kr. 1800,00 ásamt
vöxtum, svo og málskostnaði.
(Dómur bæjarþings Reykjavíkur uppkv. 11.
marz 1966).
25. gr. laga nr. 7/1936 o. fl.
D. höfðaði mál gegn G. persónulega og fyrir hönd fyrir-
tækisins L. h.f. Málið var aðallega höfðað gegn fyrirtæk-
inu L. h.f. til greiðslu eftirstöðva veðskuldabréfs að fjár-
hæð kr. 14,000,00 með 1% mánaðavöxtum frá 17. ágúst
1965 til greiðsludags og málskostnaðar að mati réttarins.
134
Tímarit lögfræðinga