Tímarit lögfræðinga - 01.12.1973, Blaðsíða 36

„Stefna er útgefin 6. marz 1972 og birt
gagnvart stefnda, Hambros Bank Ltd., 27.
marz 1972. Með leyfi þess banka hefur lög-
fræðingur stefnda, Útvegsbanka islands,
upplýst hér fyrir dómi, að 27. marz 1972
hafi Hambros Bank Ltd., átt peningainni-
stæðu að fjárhæð kr. 6.824,00 á viðskipta-
reikningi hjá Útvegsbanka islands i Reykja-
vik. Af hálfu Hambros Bank Ltd., hefur því
ekki verið mótmælt, að greind innistæða
hafi verið fyrir hendi f umræddum banka
nefndan dag. Þessi eign stefnda, Hambros
Bank Ltd., í Reykjavík, á stefnubirtingar-
degi, nægir til þess, að fullnægt sé skilyrð-
um hinnar fortakslausu varnarþingsreglu 77.
gr. laga nr. 85/1936.
Jafnvel þótt talið yrði, að málsefnið væri
þess eðlis, að úrlausn þess réðist af „enskri
viðskiptavenju og enskum lögum", leiðir
það ekki til frávísunar málsins, þegar af
þeirri ástæðu, að mat f þvi efni á undir
þennan dómstól.
Ekki hefur stefndi, Hambros Bank Ltd.,
sýnt fram á, hvernig það getur leitt til frávis-
unar þessa máls, að stefnandi hefur ekki
stefnt firmanu „Lockie Pemberton" (sic.) hér
fyrir dóm og hann yrði ef til kæmi að höfða
mál gegn þvi firma fyrir brezkum dómstól-
um."
Frávísunarkröfunni var þvi hrundið, en
rétt þótti, að ákvörðun um málskostnað biði
endanlegs dóms ( málinu.
Úrskurður sjó- og verslunardóms Reykja-
vikur 20. mars 1973.
Dómendur: Björn Þ. Guðmundsson borg-
ardómari, Eggert Kristjánsson löggiltur end-
urskoðandi og Jóhann J. Ólafsson stór-
kaupmaður.
Lögmaður stefnanda: Hörður Ólafsson hrl.
Lögmaður stefnda Hambros Bank Ltd.:
Hjörtur Torfason hrl. Lögmaður stefnda Út-
vegsbanka íslands: Axel Kristjánsson hrl.
FASTEIGNAKAUP. GALLAR.
Með kaupsamningi dags. 22. april 1968
seldi stefndi stefnanda ibúð á 1. hæð i húsi
1 Reykjavík ásamt geymslu o. fl. í kjallara.
Verðið var 2,3 millj. kr., og skyldi greiða
1.750.000 kr. svo til þegar i stað. Hið selda
var talið 39,4% af allri eigninni, sem var
2 hæðir og kjallari, byggð 1961. Stefndi
keypti sinn hluta f fokheldu ástandi.
í sáttakæru sagði, að veturinn 1970—1
hefði farið að bera á leka inni í ibúð stefn-
anda gegnum sprungu á suðurútvegg I stofu.
Við nánari athugun hefðu sprungur komið
i Ijós víða I útveggjum, og hefði verið greini-
legt, að í þær hefði verið sparslað og yfir
þær málað, þegar húsið var málað að utan
vorið 1968. Þá hefði komið fram, að öll
handrið væru nánast ónýt vegna veðrun-
ar og að óeðlilegar skemmdir hefðu orðið
á útitröppum. Matsmenn voru dómkvaddir
til að segja til um orsakir gallanna, mæla fyr-
ir um úrbætur og meta til peninga kostnað
við viðgerðir. Matsbeiðendur voru allir þá-
verandi eigendur hússins, þ. e. stefnandi
málsins og 2 aðrir menn. Stefnandi byggði
kröfur sinar á matsgerðinni og krafði stefnda
um kr. 101.440 auk vaxta og kostnaðar. Var
fjárhæðin tiltekinn hundraðshluti af mats-
upphæðinni, en hún tók til alls hússins.
Krafa stefanda var sundurliðuð þannig:
Viðg. á sprungu 39,4% af 162.000 kr.: 63.828
— handriðum 50 % af 32.100 16.050
— útitröppum 50 % af 18.000 9.000
Hluti af matskostnaði 9.062
Lögfræðikostnaður við mat 3.500
Stefndi krafðist aðallega sýknu, en til vara
verulegrar lækkunar á stefnukröfunni, svo
og málskostnaðar.
í niðurstöðu dómsins segir:
„Gallar þeir, sem stefnandi heldur fram,
að umrædd fasteign sé haldin, felast i
sprungum hússins að utan og í litlu veðrun-
arþoli steypu í handriðum og útitröppum.
Svo sem fyrr greinir, keypti stefndi eignar-
hluta sinn í húsinu í fokheldu ástandi.
Dómendur hafa gengið á vettvang og kann-
að aðstæður. Sprungur hússins þykja liggja
á þeim stöðum, sem helzt má vænta, og eng-
in visbending liggur fyrir um, að sérstakar
sprunguviðgerðir hafi farið fram. Dómend-
ur eru þeirrar skoðunar, að sprungur húss-
ins séu meiri en við megi búast í sambæri-
legum tilvikum. Þess verður þó að gæta, að
múrlos á suðurhlið hússins má ef til vill að
nokkru rekja til ofnleka, eins og nánar er
rakið i matsgerð.
Dómendur telja nægjanlega upplýst, að
skemmdir á handriðum bílskúrs, útitrappa
og svala megi rekja til ónógs veðrunarþols
þeirra. Hins vegar hafi ekki verið færð fram
óyggjandi rök fyrir því, að skemmdir á úti-
töppum megi rekja til steypugalla á þeim
eða slæmrar meðferðar stefnda sjálfs á
þeim.
Þess er einnig að geta, að matsgerð kveð-
ur á um kostnað við málun hússins og for-
vinnu í því sambandi að fjárhæð kr. 87.000,00.
Hafa verður i huga, að sá timi nálgaðist, sem
telja verður eðlilegan til venjulegrar við-
haldsmálunar og jafnvel annars viðhalds.
Liklegt er, að umræddar skemmdir hafi smám
saman komið í Ijós. Samkvæmt aðilaskýrslu
stefnanda kvartaði hann út af þeim um það
bil 3 árum eftir að kaup fóru fram.
Óumdeilt er að stefndi hafði ekki at-
vinnu að þvi að selja fasteignir og að hann
34