Tímarit lögfræðinga - 01.04.2001, Qupperneq 51

m.a. að einhverju marki farið sínar eigin leiðir við mat á hæfni kennara, sem
sækjast eftir störfum þar, enda þótt notast sé við sömu starfsheiti og tíðkast við
Háskóla Islands. Nú þegar má benda á dæmi, sem vekja alvarlegar efasemdir
um, að eðlileg akademísk viðhorf hafi ráðið ferðinni við ráðningu í störf á vett-
vangi sérskóla á háskólastigi, en hér skal þó ekki fjallað nánar um það efni.
Hins vegar ætti lagadeild síst af öllu að mæla gegn því að lögfræðikennslu í
einhverri mynd, verði haldið uppi annars staðar. Geti raunhæf samkeppni við
Háskóla Islands komið til álita á annað borð, nú eða í fyrirsjáanlegri framtíð,
hlýtur hún einungis að vera jákvæð, þegar til lengri tíma er litið, og örva starfs-
menn lagadeildar til dáða. Ber því að fagna henni og stuðla að henni fremur en
hitt, eftir atvikum með hvatningu og janframt með beinni aðstoð eða ráðgjöf sé
hennar óskað. I störfum sínum munu kennarar í sérskólunum einnig njóta góðs
af þeim fræðastörfum, sem stunduð hafa verið og munu verða stunduð í laga-
deild. Ur kennaraliði sérskólanna mætti einnig, eftir atvikum, fá stundakennara
og gestafyrirlesara við lagadeild eftir því sem þörf gerist. Má hiklaust hvetja til
samráðs og samstarfs milli lagadeildar og sérskólanna varðandi ýmislegt, er
tengist lögfræðikennslu.
3. HÖFUÐVÆGI FRÆÐISTARFA UMSÆKJENDA VIÐ
NÝRÁÐNINGAR
Ég tel ekki lengur gerlegt að ráða í störf dósenta eða prófessora við lagadeild
án þess að m.a. sé haft verulegt mið af þeirri lágmarkstölu stiga (fyrst og fremst
rannsóknarstiga) fyrir menn í lægsta launaþrepi þessara stöðuheita, sem Kjara-
nefnd miðar launatöflur sínar við og sem jafnframt hefur nú verið tekin upp á
vettvangi Félags háskólakennara, enda er ég í grundvallaratriðum sammála
þeirri stefnu, sem þar kemur fram.2 Þar er að höfuðstefnu byggt á eðlilegum og
óhjákvæmilegum akademískum viðmiðunum,3 sem um langan aldur hafa verið
ríkjandi í hinu alþjóðlega háskólasamfélagi og munu ríkja þar áfram. Ber m.a.
að hafa hugfast, að þær lágmarksviðmiðanir um fræðistörf o.þ.h., sem hér var
vikið að, voru samdar af virtum og hæfum mönnum, sem sumir hverjir tengjast
2 f þessu felst ekki, að dómnefndir, sem fjalla um umsóknir um kennarastörf, séu að öllu leyti
bundnar við þær viðmiðunarreglur, sem hér voru nefndar. Ljóst er, að þær hafa nokkurt svigrúm í
því efni. í 7. mgr. 43. gr. háskólareglugerðar er m.a. sagt, að dómnefnd sé heimilt að hafa til
hliðsjónar formlegt gæðakerfi Háskóla íslands, sem hlýtur að vísa til fyrmefndra viðmiðunarreglna,
en sveigjanleikinn birtist í orðalaginu „til hliðsjónar".
3 Það, sem hér er sagt, táknar hins vegar ekki, að ég sé sammála öllum þeim viðmiðunum, sem þar
koma fram, enda hafa m.a. virtir háskólakennarar bent opinberlega á suma ókosti gildandi reglna.
Þar má m.a. nefna of lítið vægi fræðibóka, miðað við tímaritsgreinar o.þ.h., og ofuráherslu á kröfu
um birtingu greina í ritrýndum fræðitímaritum á þeim sviðum þar sem þau hafa vart verið fyrir
hendi. Einnig horfir undarlega við, að stundakennsla, sem menn hafa innt af hendi áður en þeir
sækja um fast starf við Háskólann, er lítils metin samkvæmt núverandi röðunarkerfi. Þessa hnökra
má þó vissulega alla lagfæra við eðlilega endurskoðun núverandi regluverks og kerfis. Er ekki að
efa, að viðmiðunarkerfið muni breytast eitthvað á næstu árum, en sú staðreynd haggar þó ekki þeim
meginviðhorfum, sem ég ber fram í þessari stuttu ritsmíð.
45