Tímarit lögfræðinga - 01.04.2001, Síða 57

þeim fyrir „atvinnulífið" svokallaða kunni stundum að vera tormælanlegur á
þann kvarða skyndigróðans, sem sumir virðast vilja nota.
A hinn bóginn verður að varast einangrun háskóladeilda og vitanlega geta
háskólastarfsmenn miðlað mörgu til alls almennings sem ekki er auðfengið
annars staðar. Fræðsluhlutverk háskólans gagnvart öllum almenningi jafnt sem
sérgreindum hópum manna er óumdeilt.
Allt það, sem hér var sagt, á vitaskuld jafnt við um lagadeild sem um aðrar
háskóladeildir.
Lagadeild hefur, að mínu mati, mjög góð tengsl við „atvinnulífið“, þ.e. við
atvinnuumhverfi lögfræðinga, sem starfa á ýmsum sviðum þjóðlífsins. Þessum
tengslum er m.a. haldið uppi fyrir tilstilli stundakennaranna hér við deildina,
sem koma af víðum starfsvettvangi eins og kunnugt er, en vafalaust gætum við
ræktað betur samskipti okkar, föstu kennaranna, við stundakennara og deildin
komið að því með skipulögðum hætti fremur en nú er gert. Þá skipta gestafyrir-
lesarar við deildina - sem margir koma að sjálfsögðu úr „atvinnulífinu“ - veru-
legu máli í þessu efni og mætti vissulega fjölga komum þeirra til okkar og
skipuleggja framlag þeirra betur en verið hefur. Starfsemi Hollvinafélags laga-
deildar, sem við metum öll mikils, hefur hér einnig sitt að segja. Lagakennarar
í föstum störfum hafa jafnframt löngum gegnt ýmsum nefndarstörfum og öðr-
um trúnaðarstörfum í samfélaginu, bæði á sviði lögfræði og utan hennar, og
hefur sú tilhögun gefist vel. Um einangrun lagakennara (í fræðum eða félags-
lega) hefur hér aldrei verið að ræða, mér vitanlega.
Best mun fara á því, að í lagadeild fari fyrst og fremst fram kennsla á fræði-
legum (akademískum) grundvelli, en haft verði samstarf við aðila utan deildar-
innar um að hinir síðar nefndu annist kennslu á margvíslegum „praktískum"
sviðum, sem verðandi lögfræðingar vilja eða þurfa að kynna sér.
10. HLUTASTÖRF OG TÍMABUNDIN STÖRF
Verði þrátt fyrir allt talið æskilegt að auka enn tengsl lagadeildar við „at-
vinnulífið“ frá því sem nú er (sem gæti hugsanlega verið réttlætanlegt í afmörk-
uðum tilvikum) tel ég rétt, að í framtíðinni verði öðru fremur hugað að þeim
möguleika að ráða kennara eða fræðimenn að deildinni í hlutastarfi, eins og há-
skólareglugerð veitir heimild til, en þar má þó ekki slaka á fræðilegum hæfnis-
kröfum við ráðningu. Hlutastörf af því tagi ættu einnig skilyrðislaust að vera
tímabundin, en í staðinn mættu þau vera kostuð af aðilum utan deildarinnar, ef
svo um semst. Óvíst er þó hvort þetta sé í raun heppilegur kostur í lagadeild, í
fyrirsjáanlegri framtíð, en umræða þar um væri vissulega æskileg. Fastir kenn-
arar deildarinnar verða annars að vera hér í fullu starfi með þeim skyldum og
ábyrgð sem því fylgir, enda þótt aukastörf, er ekki krefjast of mikils tíma og
orku, séu þeim heimil innan strangra hófsemdarmarka! Gæta verður þess m.a.,
að of mikil tengsl einstakra kennara við tiltekna aðila í „atvinnulífinu“ kunna
að skapa hættu á því, að þeir gæti ekki fræðilegrar hlutlægni við rannsóknir og
kennslu.
51