Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1976, Síða 96
VerkfiæSi- og raunvísindadeild og fræðasviö hennar
94
í 25—29 ein. eða 7.67 á móti 7.15. Loks
sést af töflunni að stúdentarnir, sem eru
innritaðir í annað sinn á 1. ár, eru að jafnaði
með lakari einkunn á stúdentsprófi en hinir
og draga meðaleinkunn hópanna niður enda
er þar um að ræða stúdenta, sem féllu eða
gáfust upp við námið, er þeir voru inn-
ritaðir í deildina fyrra sinni.
V.
Nú kann einhver að spyrja: Hvaða tilgangi
þjónar að gera slíkar kannanir? Er þetta
ekki bara leikur að tölum, sem enga hag-
nýta þýðingu hefur? Eg er á öðru máli.
Eg tel ótvírætt, að nauðsynlegt sé að gera
slíkar kannanir, og legg áherslu á, að til
þess að fá haldgóðar og áreiðanlegar niður-
stöður þyrfti að gera slíkar kannanir á
nokkrum árgöngum stúdenta, því að þessi
hópur er of lítill til þess að gefa fyllilega
marktækar niðurstöður, þótt ýmsar ákveðn-
ar vísbendingar komi þarna fram. Og nið-
urstöður slíkra kannana ber að hagnýta við
ákvarðanatöku um það, hvaða reglur eigi
að gilda um inntökuskilyrði í háskólann
eða einstakar deildir hans.
Sú litla reynsla, sem fengist hefur í
verkfræði- og raunvísindadeild af inntöku
nemenda með annað próf en stúdentspróf
bendir eindregið til þess, að það sé rétt
stefna að opna skólann fyrir fleiri en
stúdentum. Það er ekki heiti prófsins, sem
úrslitum ræður, heldur árangur nemandans
á prófinu, námshæfni og ástundun. Síðan
menntaskólum og námsleiðum innan þeirra
fjölgaði eru stúdentspróf enda orðin svo
sundurleit að inntaki, að það er orðið all-
erfitt að henda reiður á gildi þeirra sem
almenns mats á hæfni prófhafa til þess að
stunda nám á ákveðnum námsleiðum innan
verkfræði- og raunvísindadeildar, þyrfti
jafnvel að meta slíkt sérstaklega hverju
sinni. Og þegar svo er komið, að aðeius
1/4 (1974)—1/3 þeirra stúdenta, sero
innritast í verkfræði- og raunvísindadeil/
er með I. einkunn á stúdentsprófi. og uru
það bil helmingur þeirra fellur eða upP'
gefst við nám á 1. námsári, þá er vissu-
lega kominn tími til að fara að kanna,
hvar við stöndum og hvað er til úrbóta.
A þetta eflaust við um fleiri deildir ha-
skólans.
Á það má enn fremur benda, að nú æt£1
að vera nægilega langur tími liðinn ffa
því felld voru niður einkunnamörk í saffl-
bandi við inntöku stúdenta í verkfraeSi-
nám, til þess að unnt sé að kanna rneð
nokkurri vissu áhrif þessarar breytingaf)
hvort hún hefur leitt til góðs eða iHSi
Og í annan stað er kominn tími til þesS
að kanna áhrif þeirrar ákvörðunar að lækka
það mark úr 30 einingum í 20, sem krafist
er, að stúdentar nái til þess að fá að hefj®
nám á 2. námsári.
Hve mörgum stúdentum hefur ®eð
þessum ráðstöfunum verið gert kleift a^
stunda verkfræðinám við deildina, se®
ella hefðu verið útilokaðir frá því? OB
hve margir stúdentar hafa á hinn bógi1®
eytt af þessum sökum einum eða jafnve*
fleiri vetrum til lítils í nám, sem Þelt
réðu ekki við og urðu að gefast upp a?
lokum? Hvort er þyngra á metunum? ^
Háskóli Islands að taka við öllum stúde®'
um til náms í hvaða grein sem er, a°
tillits til kunnáttu og námsgetu, og ia®
þá eyða 1. námsári sínu í skólanu® 1
það að komast að niðurstöðu um, bvat
þeir standa að þessu leyti? Eða á a,
krefjast þess, að slík úttekt fari fra® 11
menntaskólastiginu?
Á verkfræði- og raunvísindadeild e. f-v'