Búnaðarrit - 01.06.1917, Page 29

BÚNAÐARRIT 187
eru kunn ákvæði um innflutning búfjár, gilda alveg hlið-
stæð ákvæði og reglur um innflutning fóðurs og búpen-
ingsafurða. Hefi eg hér að framan stuttlega drepið á það,
hvernig þessum ákvæðum er varið í Danmörku.
Það sem vér því verðum að glöggva oss á í þessu
máli er þetta: Getum vér bannað allan innflutning bú-
fjár og vöru þeirrar, sem sýkingu getur valdið, þannig
að trygging fáist fyrir því, að vér framvegis getum bægt
frá oss öllum nýjum aðfluttum búfjársjúkdómum, eða
verðum vér að leyfa takmarkaðan innflutning á hvoru-
tveggja, og leitast þá við að búa svo um hnútana, að
sýkingarhættan verði sem miust?
Erlendis hafa menn víðast hvar valið síðari leiðina,
en þó með strangara eftirliti en sennilega væri hægt að
koma við hér heima. Yeldur þar fyrst og fremst um
dýialæknafæðin og fáfræði almennings um húsdýrasjúk-
dóma og trú margra á því, að hættan sé miklum mun
minni en af só látið. Ennfremur það, að ef svo bæri við,
að einn eða annar nýr húsdýrasjúkdómur yrði landfast-
ur, vantar með öllu lög og umboð til þess að hlutað-
eigandi stjórnarvöld geti tekið í taumana eins og þyrfti.
Ekki má heidur gleyma því, að fjarlægðin á eina hlið
og samgöngur dýranna á hina hlið bæja, sveita, sýslna
og fjórðunga á milli mikinn hluta ársins mundi verða
hinn versti Þrándur í Götu fyrir því, að hægt væri að
ráða niðurlögum sjúkdómsins þegar í byrjun. Nægir í
því efni að benda á fjárkláðann og útrýmingartilraunir
þær, sem þar hafa verið gerðar.
Auðvitað verður einnig að líta á það, hvað menn
hyggjast að vinna við innflutning búfjár. Ryðji sú skoðun
sér meira og meira til rúms, að það sé stórt tap, sem
landbúnaðurinn biði við það, að vera bægt frá því að
blanda búfjárstofninn, mun veita erfitt að spyrna á móti
broddunum til lengdar, og mætti þá svo fara, að byrjað
yrði á innflutningi búfjár ef til vill meira af kappi en
forsjá. Gætu þá leikai farið þannig, að betra hefði verið