Búnaðarrit - 01.06.1926, Side 157

BÚNAÐARRIT
295
slíka ræktun að sjer. Og í öðru lagi, að hið safnaða fræ
yrði sent til útlanda (Danmerkur), til fræræktar þar.
Á þeim 8 árum, sem ályktanir Búnaðarþinganna ná
yfir, er árangurinn sáralítill, og síst þar sem mesta
áherslu hefði þurft, sem og meðfram stafar af því, að
til framkvæmdanna heflr ekki verið ákveðið sjerstakt fje,
og heldur ekki þess gætt, að gróðrarstöðvarnar, sem
áttu að framkvæma ályktanirnar, væru til þess fallnar,
eða hvort skilyrðin þar fyrir þessum tilraunum væru í
samræmi við kröfur þeirra. — Fræsöfnunin sem aðal-
lega var bygt á, var heldur ekki framkvæmd nema að
litlu leyti.
Það fyrsta, sem þurfti að gera — en ekki var gert —
ef fræsöfnunin hefði átt að ná sínum rjetta tilgangi,
var rannsókn á nothæfni þess fræs, sem safnað var.
Sú rannsókn var nauðsynleg, fyrst og fremst við spír-
unartilraunir og eins við ræktunartilraunir.
Alt fram að árinu 1924, er jeg byrjaði á fyrstu rann-
sóknunum á íslensku grasfræi, vitum við mjög óljóst,
hverjar af grastegundunum bera hjer fullþroskað fræ;
vitum sáralítið um lífeðlislegan þroska þeirra. — Þá
hefði og ennfremur þurft að reyna hið safnaða fræ,
hvernig það væri til ræktunar, sjerstaklega fræræktar.
Hvort einstaklings-plöntur þær, sem upp af fræinu
spruttu, væru jafnar að ytra útliti, og hvort hver planta
svipaði svo hvað afurða-hæfileika snerti, að fræið væri
nothæft sem fræræktar-plöntur. — Eða í annan stað
þurfti að gera úrval innan hverrar tegundar og byggja
fræræktina á því úrvali.
Þetta tvent, rannsóknir á gæðum fræsins og ein-
staklings-ræktun, er sýndi jafnleik þess til ræktunar,
^virðist alls ekki hafa verið tekið til greina. — Aðal-
kjarni málsins óframkvæmdur.
Annar liðurinn, að senda íslenskt grasfræ til útlanda,
til ræktunar þar, er að mínu viti ekki rjett, og lengra
að takmarkinu en heimaræktun; enda kom það í Ijós,