Hlín - 01.01.1918, Síða 4

4
Hlin
Hug minn ljúflegast laðar
Laufgræn brekka og foss,
Þar sem átti eg áður
Öll mín barnæskuhnoss.
Stiklar hugur á hörmum,
Hniginn sólríkri stund,
Teigar ástríki' og unað
Allt að síðasta blund.
Eg á vor, þó að vetri.
Vinarhönd eins og blær
Hefir leitt mig uuv landið,
Lyft mjer himninum næv.
Hefir sólskin í svip hans
Sorta vísað á bug,
Hefir bjarma’ úr hans barmi
Brugðið ljósi’ í minn hug.
Ekki’ í loftsölum ljóða
Lifa kysi eg mjer,
En sem blíðvindi’ um brautir
Barna og ástvina hjer.
SeI eg gengi að svefni
Sonum uppkomnum frá,
Ef eg vissi að vekti
Vorhlý minning þeim hjá.
Fríða.