Hlín - 01.01.1918, Qupperneq 32

32
Hlin
„Þarna sjáið þið rnerki þess að liann er að gagni,“ seg-
ir hún. Þeir dást báðir að litnum og segja: „Við vild-
unr að konurnar okkar kynnu þetta.“ „Þær áttu kost á
að hlusta á aðferð mína, eins og Sigríður hefur gert,“
sagði Valgerður, „þegar þær stöldruðu hjer við í nrorg-
un, en í stað þess þá hlógu þær að þessum litunarmáta
mínum.“
I þessu bili komu þær þeysandi úr kaupstaðnum, og
þegar þær sáu menn sína svona seint á ferð, verða þær
forviða, og segjast vera búnar að kaupa alt sem til heim-
ilis þyrfti, lit og fleira. Stökkva þær af baki og leysa frá
söðhun sínum rósofna ljereftsklúta og segja: „Þessi er
fullur af allskonar lit, rauðum svörtum og grænum.“ Þær
segjast nú geta litað peysurnar þeirra, sem keyptar voru
í fyrra. Þá segir annar maðurinn: „Mjer liggur við að
segja, að þið skuluð báðar hafa skömm fyrir, því gamla
konan þarna, sem þið sjáið, er með sömu litina og þið
kaupið fyrir peninga.“ Þetta samtal þeirra beggja hjón-
anna endaði með töluverðri rimmu. Svo fór það alt á
bak og reið heimleiðis, en þær voru nú einar eftir, Val-
gerður og Sigríður, og ílátin voru orðin full, Sigríðar og
V algerðar.
Nú ríða þær báðar í kaupstaðinn og var þá konrið að
náttmálum og fór nú Sigríður að ríða greitt til þess að
geta náð háttum og spyr Valgerði, hvar þær eigi að
nátta sig. Þá segir Valgerður: ,,]eg fer beint til hennar
frú Þóru, þar sem jeg hef áður gist, og þú verður þar
líka, því hún er viss að lrýsa þig.“ „Var það hún, sem
bað þig um grösin?“ sagði Sigríður, og játaði Valgerð-
ur því. Síðan ríða þær að þessu kaupmannshúsi og frú-
in kemur út og býður þeim báðum inn, og gistu jrær þar
um nóttina.
Að morgni eru hestar þeirra sóttir og þær tygja sig
til ferðar, rjettir þá frúin að gömlu konunni tíu króna
seðil og pjása með töluverðu í, er bæði var ætt og óætt.
Valgerður ætlaði ekki að taka við svona miklu, seg-