Hlín - 01.01.1918, Qupperneq 40

40
Hlin
enda þótt ekkert sjáist á korklaginu, sem utan um hana
er. Rotblettir koma þá fljótlega fram við geynrsluna og
dreifast um kartöfluna, og áður en varir er hún orðin
stórskemd.
Sjúkdómar á kartöflum eru ekki svo sjaldgæfir í öðr-
um löndum, bæði á blöðum og linyðum. Stundum koma
fram svartir, upphleyptir blettir á kartöílunni, stundum
smáholur inn í hana. Sýktar kartöflur er best að tína úr
að haustinu, þær þola illa geymslu, en brúklegar eru
þær til matar, en með engu móti má nota þær til út-
sæðis.
Utsæðiskartöflur er best að taka frá þegar að haust-
inu og breiða þær á gólf í björtu, loftgóðu herbergi. Þá
fá þær á sig grænleitan lit. Þær eru svo geymdar yfir vet-
urinn í þurrum, frostlausum kjallara.
Guðrún Þ. Björnsdóttir
frá Veðramóti.
Kensla í garðyrkju í S.-Þingeyjarsýslu.
Eins og Iesendur „Hlínar“ ef ti'l vill nruna, stunduðu
3 stúlkur garðyrkjunám í Gróðrarstöðinni við Akureyri
sumarið 1917. Og eins og „Hlín“ konrst að orði, er hún
hóf göngu sína, hafði þessi fyrsti flokkur þá þegar lok-
ið námi og hugði gott til að byrja störf sín með sól og
sunrri.
Af því jeg var svo lxeppin að vera ein í þessunr fyrsta
flokki, datt nrjer í lrug að segja lesendum „Hlínar“ lítils-
háttar frá starfsenri minni í sumar.
Já, víst var sól og sumar, þegar Gunnar bóndi á
Reykjum í Fnjóskadal sigldi með mig yfir Eyjafjörðinn
á annan í hvítasunnu í vor. Ferðinni var heitið austur í
Þingeyjarsýslu. Kvennasamband sýslunnar lrafði ráðið
mig til að hafa á hendi unrferðakenslu í garðyrkju. Á
Reykjum er mesti myndarbúskapur, utan bæjar og inn-