Hlín - 01.01.1918, Qupperneq 47

Hlin
47
vík. Höf. lætur eina persónuna segja, að Reykjavík sje
eins og hálfsköpuð skáldsaga, eða listaverk, hún vaxi
svo fljótt, að þar agi öllu saman, gömlu og nýju, það
nýja sje allstaðar að fæðast, en það gamla sje ennþá
ekki horfið. Það heillandi við Reykjavík, eins og hún nú
er, sje það, að hún sje hálfskapaður bær, og við hjálpum
sjálf til þess að gera hana að Jdví, sem hún verður. Jeg
\il nú heimfæra Jressi orð upp á alt ástandið í heimin-
um, eins og það nú er. Við tölum oft um Jressa skelf-
inga tíma, sem við lifum á. Þeir eru líka áreiðanlega
skellilegir, skoðaðir frá einni hlið, en þeir eru líka áreið-
anlega endurnýjunartímar. Það hefur oft verið sagt, síð-
an Jressi heimsstyrjöld byrjaði, að hún væri dauðadóm-
urinn yfir allri okkar marglofuðu menningu, að menn-
ingin hafi verið komin inn í rammskakkar brautir og
mundi nú falla og hrynja til grunna. Hvað sem um þetta
er, þá efast jeg ekki um Jjað, að margar og miklar verða
Jrær breytingar og byltingar, sem í vændum eru og sem
þegar er farið að bóla á. Á öllum sviðum munu koma
fram nýjar hugsjónir og stefnur, og það er einmitt sú
kynslóð manna, sem nú byggir jörðina, við sem nú lif-
um, sem eigum að hjálpa til að leggja undirstöðuna að
þessari ffamtíðar mannfjelagshöll, sem við vonum öll að
taki fram Joví sem áður hefur þekst hjer á jörðu. Það eru
hugsjónir hverrar kynslóðar, sem skapa framtíðina, eftir
því hvort Jjær eru hreinar, háleitar og óeigingjarnir, eða
vængstýfðar og geta ekki lyft sjer frá jörðu, eftir því verð-
ur framtíð mannkynsins björt eða dimrn.
Þegar við lítum yfir ástand heimsins, eins og það er
nú, þá verður okkur dimt fyrir augum. Sorg, synd og
þjáningar livert sem við lítum, og jafnframt verðum við
að játa J^að, að öll Jressi eymd stafar af kærleiksleysi og
eigingirni einstaklinganna og Jjjóðanna í heild sinni. Á
Jreini jörð, sem kærleikurinn drotnar, væri slíkt ástand
ómögulegt. En við sjáum líka liingað og þangað í mvrkr-
inu dálítil ljós, sem kasta geislum út frá sjer og lýsa