Hlín - 01.01.1918, Qupperneq 54

54
Hiin
korn írá og tekur þegar í stað til að bölsótast ylir því, að
einmitt hún skuli þurfa að rekast þarna á þá, þegar hann
hafi ætlað að gera sjer glaðan dag. Fjelaga Iians, sem
Illonen lieitir, þykir það í meira lagi lítilmótlegt að ótt-
ast kvenmann og kveðst skuli tala yfir hausamótunum
á henni, ef hún komi. Jokkinen er þó ekki rótt. Hann
segist engan vin Iiafa átt nema ltana, á meðan hann sat
í fangelsinu, hún hafi heimsótt konuna sína fyrir sig og
fært henni frjettir af sjer, liann liafi talið dagana á milli
þess, sem hún kom í fangelsið, og nú sjái hún, að hann
sje farinn að drekka aftur. Illonen getur þó ögrað Jokk-
inen svo, að rjett þegar Matthildur Wrede gengur fram
hjá dregur hann tappann úr flöskunni. Hún lítur upp,
kernur auga á drykkjubræðurna, staldrar við, horfir á þá
um stund, en heldur svo áfram, án þess að segja nokk-
urt orð. „Sástu augnaráðið," segir Jokkinen og er mik-
ið niðri fyrir. Hann ætlar að bera flöskuna upp að vör-
unum, en stansar alt í einu og kallar til Matthildar og
er hún snýr sjer við, hrópar lrann: „Skál Matthildar
Wrede,“ svo hellir hann öllu niður úr flöskunni. Fjelagi
hans horfir á hann steini lostinn, en þetta snertir hann
þó meira en hann vill kannast við. í sama bili er Matt-
liildur komin til þeirra, liún segir Jokkinen, að þetta atvik
hafi glatt sig svo óendanlega mikið, því jrað hafi legið
svo illa á sjer, og hún hafi farið út til þess að reyna að
Itafa at sjer. Þegar hún hafi sjeð hann með flöskuna, liafi
lirygð sín aukist, en nú hafi liann gert sjer svo glatt í
geði, að öll leiðindi sjeu gleymd, og nú sknji þeir báðir
verða sjer samferða inn til borgarinnar og fá hjá sjer
kaffi. „Þjer getið ekki látið sjá yðuraneð okkur,“ segja
þeir, en það vill hún ekki lieyra nefnt á nafn, og öll þrjú
fylgjast jrati að inn til borgarinnar, Jreir upp með sjer,
eins og þeir hefðu hirninn höndum tekið.
Að síðustu ætla jeg að geta um viðureign Matthildar
Wrede og einhvers harðsvíraðasta glæpamanns, er Finn-
land hefur átt. Hann var ræningi, hafðist við í skóg-