Hlín - 01.01.1918, Qupperneq 73

er nauðsynjamál. Þess vegna hafa heimilisiðnaðarfjelögin
og einstakar konur haldið nokkur námsskeið undanfarin
ár. En það er aðeins lítilsháttar tilraunir. Þó hafa þær
gert nokkurt gagn, vakið áhuga fyrir málinu á þeim svæð-
um að minsta kosti, sem námsskeiðin hafa verið haldin,
og sannað það, að talsvert mikið má læra að vefa á 4—6
vikna námsskeiðum. En ef vel á að vera, þarf vefnaðar-
kenslan að komast í fastara og betra horf.
I kaupstöðum eru auðvitað að ýmsu leyti góðar ástæð-
ur til að lialda svona námsskeið, auðveldara að fá hús-
pláss þar en í sveitum. En aftur á móti er hætt við að
námsskeið þar yrðu ekki sótt nógtx vel af svéitastúlkum,
sem þó þurfa sjerstaklega að læra vefnað. Aftur á móti
er það mörgum erfiðleikum bundið að halda vefnaðar-
námsskeið í sveitmn, einkum þegar ekki er til fastur stað-
ur fyrir þau, og aðeins eitt námsskeið er haldið í stað.
Ætla jeg vefnaðarkenslu væri best komið í sambandi
við kvennaskóla og aðra alþýðuskóla, er konur sækja;
minsta kosti meðan enginn sjerstakur handavinnuskóli er
til í landinu. Reyndar má nú segja, að reynsla sje fengin
um það og liafi gefist miður vel. Því fyrir nokkrum ár-
um var vefnaðardeild sett á stofn við kvennaskólann í
Reykjavík, en lagðist. niður eftir fá ár. Hvað valdið hei-
ur, veit jeg ekki með neinni vissu. En víst er það, að ai-
mennur áhugi var þá lítill fyrir þessu máli, eins og fyrir
eflingu heimilisiðnaðar yfir lröfuð, og hefur það sennilega
valdið einhverju um, að ekki varð meira úr þessari kenslu.
Að minsta kosti þykist jeg sannfærð um, að þar sje engin
fullnaðarreynsla fengin í þessu efni.
Hvernig kenslu í heimilisiðnaði yrði best komið fyrir á
þessum skólum, verða sjálfsagt skiftar skoðanir um. Hitt
virðist auðsætt, að hægast muni að útbreiða kunnáttu í
þeim greinum sem öðrum með því að taka þær upp í skól-
ana, kvennaskólana fyrst og fremst, úr J>ví þeir kenna
handavinnu á annað borð.
Yrði nú vefnaður sú grein lieimilisiðnaðar, sem mest