Hlín - 01.01.1921, Síða 63

Hlin
61
Steinbítsroðið var haft í skó, allan veturinn notaði kven-
fólk ekki annað en roðskó; þeir þóttu góðir í miklu
frosti, þá menn kól síður, sem gengu á roðskóm, en
mörg pör þurfti að hafa með sjer í langferðir, lengd
heiðar var miðuð við, hve marga roðskó þyrfti yfir
hana. — Bónda þekti jeg, sem skamtaði svo skóleðrið,
að hver heimilismaður fjekk aðeins eina leðurskó og eitt
skinn af veturgömlu yfir árið — en steinbítsroð mátti
hver nota eftir þörfum. — Priðja ferðin sem faðir minn fór
var til Flateyjar, sem var okkar kaupstaður, þangað var
farið með ullina á stóru skipi, sem Samúel á Hallsteins-
nesi átti, hann var ömmubróðir minn, en kona hans,
Helga, var móðursystir síra Matthíasar, skálds; þeir frænd-
ur munu hafa verið bestir bændur í Gufudaissveit um
þær mundir. Samúel og Helga áttu engin börn, en tóku
mörg börn til fósturs, þar á meðal J. P. Thorsteinsen.
Ofurlítið dæmi mætti nefna um höfðingsskap þeirra hjóna,
þegar síra Porsteinn í Gufudal dó, Ijet hann eftir sig 13
börn, af þeim tók Samúel og Helga þrjú til fósturs,
flestöll börnin tóku bændur þar í sveitinni og ólu upp,
ekkjan var fátæk og hafði aðeins eitt barnið eftir, það
yngsta.* — En jeg vík aftur að efninu: kaupstaðaferð-
inni. Nú þurfti margt að kaupa, t. d. fá sjer smíðatól,
sem ekki urðu gerð heima: axir, þjalir, sagir og svo
járn og fleira þessháttar. Sama kaupstaðarkoffortið fór
enn á stað, í því kom svo kaffi, sykur og fleira smá-
vegis, dálítið í staupinu að eiga fyrir prestinn og fleiri
gesti, ögn af brauði, sem skift var milli heimilisfólksins
þegar heim kom, og oftast ein flaska af sætu víni, mjöð,
sern allir fengu líka að bragða á. Stöku sinnum fór
móðir mín líka þessa kaupstaðarferð, og var þá tvöföld
hátíð, þegar komið var úr kaupstaðnum, bæði að fá
hana aftur heim, og þá fengum við líka fleira góðgæti,
svo sem síróp ofan á brauðkökuna, rúsínur, gráfíkjur og
* Sír* Þorsteinn var afi J, P. Thorsteinsens og þeirra systkina.