Dvöl - 01.05.1937, Blaðsíða 49

183
D V ö L
yfir hringinn. Innan klausturmúr-
anna er hljótt. „Hér hefir fólk
næði til þess að hlusta hvað á ann-
að,“ sagði Desjardin. Hann hafði
margt að segja, sem verður okkur
minnisstætt. Frásögn hans var
þýdd á sænsku jafnóðum.
Við gengum inn í kirkjuna, sem
er reist í gotneskum stíl. Kirkjan
er kaþólsk enn, eins og gefur að
skilja, og það urðum við greinilega
vör við, því stúlkurnar voru látnar
vita, að þær mættu ekki ganga inn
berhöfðaðar. Það var ekki um ann-
að að gera en sækja heim höfuð-
fötin.
Síðan var gengið í kirkjuna. Að
innan er stíllinn nokkuð sundur-
leitur, því að Loðvík 14. lét prýða
hana með útskomum þiljum upp á
miðja veggi, og stingur það mjög
í stúf við hreinar og einfaldar lín-
ur gotneska stílsins. I þessari
kirkju var það sem Tómas Becket
var vanur að biðjast fyrir, eftir að
hann hafði flúið frá Englandi og
var í ónáð Hinriks II. En Tómas
átti í stríði við samvizku sína, því
hann áleit það skyldu sína, að
vernda ensku kirkjuna fyrir ofríki
konungs. Þá var það eitt sinn, er
hann baðst fyrir, að Kristur sjálf-
ur ávarpaði hann þessum orðum:
„Ég flýði ekki.“ Eftir það sneri
Tómas aftur heim til Englands, en
var eins og kunnugt er myrtur af
mönnum konungs í dómkirkjunni
í Canterbury.
I einni kapellunni, sem er kennd
við St. Tómas, hanga all-margar
skrautlega letraðar töflur, sem
enskir stúdentar, er hafa farið
pílagrímsferðir til Pontigny, hafa
gefið St. Tómasi í þakklætisskyni
fyrir, að hann hafi verið þeim
hjálplegur í prófinu. — Síðan dag-
setning, ártal og fullt nafn. Yngsta
taflan er frá 1926 eða 1928, og
vonandi bregst Tómas ekki fram-
vegis þeim, sem á hann heita til
heppni í prófi!
— — Við lögðum af stað
siiemma næsta morgun og klaustr-
ið og þess fögru, friðsælu skrúð-
garðar hurfu sjónum á nokkrum
augnablikum.
Næsti áfangi: París.
Oddný Guðmundsdóttir.
fíóndi nokkur auglýsti að hanti
vildi selja gyltu, ásamt nokkrum ný-
iæddum grísum. Litlu síðar kom ó-
kunnugur maður og hitti hann konu
bóndans úti. »Ég vildi gjarnan fá að
sja svínið«, sagði hann. »Ja, hann er
því miður ekki heima*, sagði kon-
an, »og ég býst varla við að hann
konti heim tyr en seint í kvöld«.
***
Skólameistari (stendur með reidd-
an písk í hcndinni fyrir framan lít-
inn strák): Jæja, drengur minn,
veiztu nú af hverju ég ætla að berja
Stráksi: Já, af því að þér eruð
stacrri cn ég.