Dvöl - 01.05.1937, Blaðsíða 59

JOHN GALSWORTHY
PLATRÉÐ
Frh.
VIII.
Ashurst vaknaði af djúpum og
draumlausum svefni við það, að
barið var að dyrum. Svo heyrðist
hvell rödd, sem kallaði:
,,Hæ! Morgunverðurinn er tilbú-
inn.“
Hann stökk fram úr rúminu. —
Iivar var hann —? Já, nú mundi
hann það!
Þegar hann kom niður, voru
systkinin byrjuð að borða, og hann
settist á auðan stól milli þeirra
Steliu og Sabinu. Sabina horfði á
hann dálitla stund og sagði svo:
„Heyrið þér mig, eruð þér ekki
fyililega vaknaður ennþá. Nú ætl-
um við að leggja af stað klukkan
hálf tíu.“
,,Við ætlum að fiara til Berry
Head, gamli vinur; þú verður
að koma líka!“
Ashurst hugsaði: „Koma líka!
Það er mér ómögulegt. Ég verð að
ná í það, sem ég ætlaði að kaupa,
og fara svo út í sveitina aftur.“
Þýtt af Þórarni Guðnasyni
Hann leit á Stellu. Hún sagði dá-
iítið fljótmælt:
„Komið þér líka! Gerið þér
það!“
Sabina tók í sama strenginn:
„Það verður ekkert gaman,
nema þér komið með.“
Freda stóð á fætur og stað-
næmdist fyrir aftan stólinn, sem
hann sat á.
„Þér verðið að gera svo vel og
koma, því að annars toga ég í
hárið á yður!“
Ashurst hugsaði: „Nú-ú — þá
verð ég einum degi lengur — og
get hugsað mig betur um! Einum
degi lengur!“ Og hann sagði:
„Jæja, þú þarft þá ekki að rífa
í fax'.ð á mér!“
„Húrra!“
Á járnbrautarstöðinni skrifaði
hann annað skeyti til þess að
senda upp í sveit og — reif það
síðan sundur; hann vissi ekki
sjálfur hvers vegna. Frá Brixham
fóru þau í svolitlu vagnkríli. Það
var svo þröngt í vagninum, að
Ashurst var klemmdur milli Sa-