Dvöl - 01.09.1937, Blaðsíða 6

268
D V 0 L
' ■ - i ■
vegna þess, að þu átt að erfa hana
'og barnið síðan eftir þig. Þessi
búð með sjóðandi vatni hefir nú
verið hér í sextíu ár. Hún er vel
metin. Á herini grundvallaðist líf
föður míns, mitt líf og þitt er einn-
ig byggt á henni — og nú líf
barnsins.“
,,Nú er talað um nýja veginn,"
sagði ungi maðurinn meðan hann
vatt rjúkandi handklæðið upp úr
vatninu og þurrkaði andlit sitt.
Þetta var í fyrsta skiptið, sem
Lu Chen heyrði nýja veginn nefnd-
an. 1 það skipti lét hann það eins
og vind um eýrun þjóta. Sonur hans
var aldrei heima, heldur einhvers-
staðar úti, og síðan byltingin barst
til bæjarins þeirra, var hann sí-
þvaðrandi um einhverjar nýjung-
ar. Lu Chen hafði mjög óljósar
hugmyndir um, hvað byltingin
væri. Sú hafði að vísu verið tíð-
in, að verzlunin gekk mjög illa.
. Stóru búðirnar höfðu verið lok-
aðar af ó'tta við ræningja og f jöl-
skyldurnar, sem voru fastir við-
skiptavinir hans, flýðu til Shang-
hai. Þá hafði hann orðið að láta
sér nægja að fylla tinkatla fá-
tæklinganna, sem röguðu hvern
koparpening. Fólk sagði, að þetta
væri byltingin. Hann hafði fyllzt
skelfingu og’bölvað henni í hjarta
sínu. Allt í einu var allt fullt af
hermönnum og þeir keyptu heitt
vatn í mesta óhófi. Þá hafði hann
byrjað að safna í hrísgrjónapok-
ann að nýju. Það var líka bylting-
in. Honum fannst allt þetta mjög
torskilið, en hann bölvaði ekki
byltingunni framar. Síðan opnuðu
stóru verzlanirnar að nýju, gömlu
ríku f jölskyldurnar komu aftur, en
hermennirnir hurfu. Allt breyttist
í sama horf og fyrr, að því undan-
teknu, að allt verðlag hélzt mjög
hátt, svo að hann gat hækkað
verðið á vatninu. Af því hafði
hann mikla ánægju.
Morgun einn spurði hann son
sinn: ,,Hvað eru þessar byltingar
eiginlega? Þú hefir gengið í skóla
— veiztu það kannske? Hér hefir
verið mjög ókyrrt, mér þykir
vænt um, að því er lokið.“
Sonurinn skaut augnabrúnunum
hærra upp á ennið: ,,Lokið?“ end-
urtók hann. „Það er rétt að byrja.
Bíddu bara. Þessi bær verður á-
reiðanlega höfuðstaður landsins,
og þá verður öllu gjörbreytt.
Gamli maðurinn hristi höfuðið.
„Gjörbreytt? Það verða engar
gjörbreytingar. Hvert sem það
eru keisarar, forsetar eða eitthvað
annað, heldur fólkið áfram að
drekka te og baða sig — því verð-
ur aldrei að eilífu hætt.“
Já, að vísu; en þessi nýi veg-
ur? Sama daginn og sonur hans
hafði minnzt á hann, hafði unga,
ósvífna ambáttin frá 3. trjágöng-
unum kastað til höfðinu og sagt:
„Ég hefi heyrt húsbónda minn
tala um stóran, nýjan veg, sextíu
feta breiðan. Hvað verður þá um
katlana þína, Lu Chen?“
Handleggur Lu Chen var nak-
inn upp fyrir olnboga, og rauður