Dvöl - 01.07.1938, Blaðsíða 26

184
DVÖL
við verðum að vera sterkari en
sú sorg, sem hitt hefir þessa
vesalings stúlku, og við verðum
að létta henni hana eftir megni.
Annars stendur hún alein, án
verndar, án heimilis. P>ér munuð
sjálfir segja: Nei. En brúðkaup-
ið skal verða, þrátt fyrir allt. Og
bíðið þér bara við“.
Gori hafði staðið á öndinni á
meðan hann roms'aði þessu úr sér.
Nú þagnaði hann, greip andann
á lofti og hvæsti. Svo þreif hann
í kjólermina, sem laus var,
svipti henni frá, og veifaði henni
eins og fána. Og þó að engum
væri hlátur í hug, fóru allir við-
staddir að skellihlæja við þessa
kátlegu sjón.
En nú hélt Gori áfram með
auknum krafti: „Og þrátt fyrir
þessa ermi, sem búin er að kvelja
mig svo mikið, skal það verða!“
„Þér eruð brjálaður, maður!“
kallaði Migri upp, sem nú var
loks hættur að hlæja.
„Nei, herra minn. Ermin losn-
aði bara frá um sauminn, og —
__ __U
„Þér eruð að gera gys að okk-
ur. Þetta er hrein og bein árás“.
„— — Árás! Já, á þá, sem
ætla að nota sér þenna sorglega
atburð“.
„Þér gerið það, sem yður sýn-
ist, prófessor Gori. En ég segi
yður J>að, að eins og nú er kom-
ið, er ómögulegt að —“.
í þessu gekk brúðguminn inn
í salinn.
„Nei, nei, Andreas!“ hrópaði
fjölskyldan á móti honum. „Nei!“
Prófessor Gori gekk til brúð-
gumans.
„Þér skuluð sjálfir velja. Lát-
ið þið mig tala. Málið er þannig:
Ég hefi fengið ungfrú Reis til
þess að samþykkja, að brúðkaup-
ið verði, þrátt fyrir þennan sorg-
lega atburð.
Þar sem þér eruð mér sam-
mála, herra Migri, getið þér í
kyrrþey ekið í lokuðum vagni,
til ráðhússins og gift yður í snatri.
Og ég vona, að þér segið ekki
nei við þessari tillögu minni“.
Andreas Migri varð alveg ut-
an við sig yfir þessum látum og
ræðu Gori. Fyrst leit hann á hann
og síðan á hitt fólkið, og sagði:
„Gjarna, mfn vegna, ef Cesera
vill það“.
„Hún vill ]>að! Hún vill það!“
hrópaði Gori og yfirgnæfði at-
hugasemdir hinna, með sinni
dimmu, sterku rödd. „Loksins,
eitt orð sagt hér í hreinskilni.
Þá komið þér með okkur til ráð-
hússins!“ Hann þreif í einn gest-
inn, sem hann hafði ávarpað áð-
ur, og leiddi hann til dyra. í
anddyrinu kom hann auga á
ósköpin ÖSI af blómakörfum.
Það voru brúðargjafir frá gest-
unum. Prófessor Gori sneri aftur
inn að salsdyrunum til þess að
kalla á brúðgumann, sem stóð á
miðju gólfi, umkringdur af fok-
reiðum ættingjum.
„Herra Migri! Herra Migri!