Dvöl - 01.07.1938, Blaðsíða 27

Ð V ö L
185
Komið þér hingað og talið þér
við mig augnablik".
Brúðguminn kom.
„Við verðum að sýna brúður-
inni hluttekningu okkar. Öll þessi
blóm skulu fara inn til hinnar
látnu. Hjálpið þér mér nú“.
Hann tók tvær stærstu körf-
urnar og fór með þær inn í her-
bergið, þar sem móðir Ceseru var.
Brúðguminn kom á eftir með aðr-
ar tvær, hálfnauðugur.
Réjtt í iþessum svifum kom Ces-
era inn í salinn, náföl og titrandi
af geðshræringu, klædd í svartan,
einfaldan kjól. Brúðguminn hrað-
aði sér á móti henni og tók hana
meðaumkunarfullur í faðm sinn.
Allir þögðu.
Með tárin í augunum bað pró-
tessor Gori þrjá af gestunum að
vera vígsluvotta, og svo gengu
þau öll út í vagninn.
Á leiðinni til ráðhússins sat
G°ri þögull og hugsaði um það,
hvað nú væri sagt um hann inni
1 salnum. Og þegar berserksgang-
l'i'inn rann af honum, varð hann
eins og dauðadrukkinn maður.
þegar hann kom inn í ráð-
húss-anddyrið, var hann búinn að
steingleyma erminni og klæddi
siS ár frakkanum eins og hinir.
),Prófessor!“
Gori hrökk við. „Hvað þá?!
Hamingjan góða! Ermin!“ hróp-
aöi hann og flýtti sér aftur í
frakkann.
Jafnvel Cesera fór nú að hlæja.
Eu aumingja Gori, sem hafði
verið að gleðjast yfir því, að
þurfa ekki að hitta Migri, frúrn-
ar og gestina aftur, sá, að hann
var neyddur til þess, þó ekki væri
til annars en að sækja ermina, því
að auðvitað varð hann að skila
henni með kjólfötunum.
Þegar athöfninni í kirkjunnivar
lokið, sneru brúðhjónin og vitn-
in aftur heim til brúðurinnar.
Þegar þangað kom var Gori
tekið með þögulli og kaldri fyr-
irlitningu. Hann sneri sér svo lít-
ið bar á að einum gestanna og
hvíslaði varlega: „Þér hafið víst
ekki séð ermina af kjólnum mín-
um? Ég liefi týnt henni“.
Nokkru síðar var hann búinn
að finna ermina og vefja henni
innan í dagblað. Svo læddist
hann út. Á leiðinni heim var hann
að hugleiða það, að í raun og
veru var sá sigur, sem hann hafði
unnið þarna, kjólerminni að
þakka. Því að ef þessi óhræsis
kjólföt með lausu erminni liefðu
ekki gert hann hamslausan af
vonzku, hefði meðaumkunin sigr-
að hann og hann samhryggzt
Ceseru yfir hennar mikla missi.
En reiðin yfir kjólfötunum og
erminni hafði gefið honum hug
og kraft til þess að berjast gegn
vélum mannanna og gegn örlög-
unum ,og gefið honum sigur í
þeirri baráttu.
Egill Bjarnason
þýddi.