Dvöl - 01.01.1941, Blaðsíða 53

DVÖL
XoEiliiir spakmæli
47
Málskrafsmenn eru sjaldan af-
kastamenn. Shakespeare.
Þeir hugsa of lítið, sem tala of
mikið. Dryden.
Kjaftakindin á alltaf næga óvini.
Kínverskt.
Það er auðveldara að tala en
gera, lofa en efna. Þýzkt.
Kurteis gestur kann munni sín-
um hóf bæði í mat og orðum.
Herbert.
Það er eftirtektarvert, að þeir
tala mest, sem hafa minnst að
segja. Pope.
Gættu þess um hvern þú talar,
hvað þú segir, við hvern og hvar.
Horace.
Gjöfin er ekki aðalatriðið, heldur
t>að, hvernig hún er gefin.
Lavater.
ekkert vit í slíku. Réttlæti er rétt-
Iseti. Og þegar svertingi hagar sér
svona, verður þetta að gerast. En
samt sem áður koma hin síðustu
orð negrans mér alltaf í huga.
Sá, sem gefur mest, gefur ekki
alltaf bezt, en sá, sem gefur bezt,
gefur alltaf mest.
Warwick.
Bezta gjöfin, sem þú gefur óvini
þínum, er fyrirgefning, mótstöðu-
manni þínum þolinmæði, barni
þínu gott fordæmi, vini þínum
hjarta þitt, sjálfum þér sjálfsvirð-
ing og mönnunum í heild góðvild.
Balfour.
Gefðu á svipaðan hátt og þú
mundir þiggja, glaðlega, hressilega
og hiklaust. Hún er lítilsvirði, gjöf-
in, sem tollir við fingurgómana.
Seneca■
Óvinsæl ríkisstjórn er sjaldan
lengi í sessi. Latneskt.
Allt stjórnarfar er betra en
stjórnleysi. Rómverskt.
Temprað loftslag og temprað
stjórnarfar er jafnan bezt.
Enskt.
Góðvilji er þýðingarmesti þáttur
í stjórnarfari. Hollenzkt.
Það er ekki stjórnarfarið heldur
andi stjórnarfarsins, sem máli
skiptir. Þýzkt.