Dvöl - 01.01.1941, Blaðsíða 47

Dvöl - 01.01.1941, Blaðsíða 47
D VÖL 41 eins þögult í dómhúsinu og í kirkju. En þegar framsögumaður þeirra sagði: „Vér álítum, að sakborning- urinn sé ekki sekur,“ þá fór kurr um alla Warrenstown. Þetta var á fimmtudaginn var. Á föstudagsmorgun fór ég heim nieð negrann. Síðan kom ég aftur. Við sátum í stöðinni allan síðari hluta dagsins og spiluðum „póker“. Það var heitt, líkt og hina dagana, en samt ekki alveg eins. Það var eins og einhver hreyfing í loftinu. Á götunum sást ekki einn einasti hegri, en það voru smáhópar hvítra uianna hér og þar. Ég vissi, að eitt- hvað var á seyði og fór nærri um, hvað það mundi vera. Ég hafði samt ekki orð á því. Klukkan fimm lokaði ég varð- stofunni og fór heim. Ég sá ekki lifandi hræðu á götunum alla leið- iha. Það var eins og sunnudags- kvöld. Þegar ég kom að hliðinu, sá ég, að konan mín var að prjóna á hyrapallinum. Vanalega hrópar hún til mín I kveðjuskyni, en í þetta skipti sagði hún ekki neitt, fyrr en ég var kominn til hennar. „Mel Britten kom hingað fyrir tíu mín- htum“, sagði hún, án þess að líta uPp. Mel á bifreiðaverkstæðið í ^arrenstown. Hann er góðkunn- ihgi minn, eða „póker“-kunningi, eins og það er kallað hér. Það var ■iafn sjálfsagt, að hann kæmi til að spyrja eftir mér eins og að konan hhn firtist við það. „Kom hann?“ sagði ég. „Hvað var hann að fara?“ „Hann sagðist mundi koma aftur eftir kvöldmat“, sagði konan mín og hleypti í brúnirnar um leið og hún leit á mig. „Jæja“, sagði ég, „það verður varla til meins“. „Ef til vill ekki,“ sagði hún, „en farðu nú ekki að flækj a þig I neinu, sem ef til vill gæti orðið einhverj- um til meins.“ „Ég er enginn bjáni, Martha.“ „Ég vona ekki, Willy,“ sagði hún. Eftir kvöldmat kom Mel, eins og hann hafði sagt konunni minni, Ég heyrði, að hann stöðvaði bifreið- ina sína fyrir framan húsið. Nokkrum augnablikum síðar kom hann inn í setustofuna. „Gott er blessað veðrið, Mrs. Grouse," sagði hann. „Vist er það,“ sagði hún. Við sátum og spjölluðum saman í nokkrar mlnútur. Ég sá, að Mel vildi tala við mig einslega, svo að ég bað hann eftir nokkra stund að koma fram í eldhús og fá sér bjór. Þegar ég hafði lokað hurðinni, var hann ekki seinn á sér að komast að efninu. „Ertu nokkuð að gera í kvöld, Willy?“ sagði hann. „Ekki getur það heitið,“ sagði ég. Mel fékk sér skvettu af bjór. Hann drakk alltaf úr flöskunni. „Kannske þú værir til með að koma með okkur?"
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.