Dvöl - 01.07.1945, Side 26

Dvöl - 01.07.1945, Side 26
168 D VÖI Hin eina sanna ást Eftir Þórunni Magnúsdótfur Drési var hann kallaður, vetrar- maðurinn á Orrastöðum. Fullu nafni hét hann Andrés Karelíus Andrésson. Maðurinn, sem réð hann í vetrarvistina, skrifaði bréf á undan honum og lýsti honum á þá leið, að hann væri einfaldur, vínhneigður og hyskinn, en mundi reynast vel, ef honum væri sýnt traust og hlýlega að honum búið. Hann gat þess, að Andrés væri oln- bogabarn, sem hefði farið flestra gæða á mis í lífinu og hefði mikla þörf fyrir að komast á notalegt heimili. Bréfið bar vott um gott hjartalag bréfritarans og trú hans á sigur hins góða. En óneitanlega var umhyggja hans fyrir olnboga- barninu meiri en hollustan við Orrastaðaheimilið. Húsbændurnir á' Orrastöðum voru sem vænta mátti óánægðir með þessa ráðstöfun, sögðu heimili sitt ekki vera fyrir vandræðamenn, en létu þó kyrrt liggja og fengu sig ekki til að rifta ráðningunni. Unga fólkinu á bænum leizt ekki á blikuna, þegar því bárust til eyrna fréttirnar af vetrarmannin- um væntanlega. Það hafði gert sér vonir um að nýi vetrarmaðurinn yrði góður félagi, sem tæki þátt í öllum leikjum þess og brellum, og þóttist nú illa svikið, þegar taka átti á heimilið drykkjuræfil, heimskan og illa gerðan. „Sá verður ekki lengi að þefa upp bruggarana hér í nærsveitun- um,“ sagði einn piltanna. Stúlka af næsta bæ, sem var viðstödd, þegar þetta barst í tal, kvaðst aldrei mundu þora að fara ein á milli bæjanna eftir að þessi voða- maöur væri kominn, því að hann væri áreiðanlega kvennamaður og til alls vís. Hún varð strax ónota- leg í taugunum og fékk laglegasta piltinn á heimilinu til að fylgja sér þegar hún fór heim. Kvennamaður! Var það ekki ein- mitt þetta, sem Orrastaðastúlk- urnar hafði grunað strax og þær höfðu óttazt mest, þó að aðkomu- stúlkan yrði fyrst til að kveða upp úr með það. Þær bundust samtök- um um það, að fylgjast sem mest að, svo að það ólán henti ekki neina þeirra að verða ein á vegi hans. Úr því að maðurinn var drykkju- svoli og kvennabósi gat hann eins verið rummungsþjófur. Það var því vissara að gæta vel sinna tíman- legu verðmæta. Sjálfsagt væri að
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144

x

Dvöl

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.