Dvöl - 01.07.1945, Page 70

Dvöl - 01.07.1945, Page 70
212 dvöl þarna og hengum yfir ánni eíns og við heyrðum ekki orð, en Guð skal þó vita að við heyröum allt. „Þú ert erkilygari.“ „Þú ert götuhóra og ekkert betra.“ „Þú ert drullupylsa." „Þú ert mella.“ Svona rak hvað annað. Sjómað- ur hefði ekki átt meiri orðaforða eða kveðið fastar að. Allt í einu óx háreystin bak við mig. Ég sneri mér við. Það var hún, sú feita, sem ráðizt hafði á konuna mína með sólhlífina sína að vopni. Smellur. Mélie fékk tvö högg. En hún var líka orðin hvínandi vond, og þá er hún ekkert mjúkhent. Hún náði í hárið á þeirri feitu og höggin dundu. Löðrungunum rigndi í andlit þeirrar feitu eins og fullþroskuðum plómum í grasið. Ég hefði átt að leyfa þeim að halda áfram. Konur móti konum, karl- menn móti karlmönnum, hvorugt skyldi blanda sér í annars stríð. En litli maðurinn í léreftsfötun- um þaut upp eins og fjandinn sjálfur og ætlaði að rjúka í kon- una mína. Ú-hú, nei, nei, ekki þetta vinur sæll. Og ég hitti herr- ann með hnefunum, öðrum á nefið en hinum í kviðinn. Hann baðaði út höndunum og fæturnir vissu upp í loftið um leið og hann steyptist aftur á bak ofan í hyl- inn. Ég mundi sannarlega hafa fisk- að hann upp úr, herra forseti, ef ég hefði haft tíma til. En til allrar óhamingju veitti nú þeirri feitu betur og hún lúbarði Mélie alveg miskunnarlaust. Ég veit það, að ég hefði ekki átt að koma henni til hjálpar á meðan maðurinn var að drekka fylli sína, og meira en það, í hylnum. En mér datt bara alls ekki í hug að hann mundi drukkna. Þetta kælir hann bara, sagði ég við sjálfan mig. Þess vegna hljóp ég til frúnna, til að skilja þær, en upp úr því hafði ég ekkert annað en bit og klór. Guð minn góður. Þvílíkar skepnur. Það tók mig fimm til tíu mínútur að skilja þessa kvenskör- unga. Þá sneri ég mér að ánni, þar var ekkert að sjá. Vatnið í hyln- um var slétt eins og spegill. Þeir á bakkanum fyrir handan hrópuðu í sífellu: „Dragðu hann upp úr, dragðu hann upp úr.“ Það var allt í stakasta lagi og ofur auðvelt að segja svo, en ég kann ekki að synda og því síður að kafa. Að lokum komu þarna tveir menn með krókstjaka, en þá var liðinn meira en stundarfjórðung- ur. Hann fannst í botninum á hyln- um, átta feta djúpu vatni, eins og ég hef sagt, en hann var dauð- ur, vesalings litli maðurinn í lér- eftsfötunum. Þetta er sannleikan- um samkvæmt í öllum atriðum. það get ég svarið. Og að viðlögðum
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144

x

Dvöl

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.