Dvöl - 01.07.1945, Síða 93

DVÖL
235
„Hvað ræðið þið?“ spurði Davidson vingjarnlega, um leið og hann
kom út til þeirra.
„Ég var að segja, að það liti ekki út fyrir, að þið kæmuzt til Apia
næstu vikuna,“ sagði mangarinn tungumjúkur.
Hann fór burt, en hinir tveir gengu inn í stofuna. Hr. Davidson varði
einni stund sér til hressingar eftir hverja máltíð. Allt í einu var barið
varlega að dyrum.
„Kom inn,“ mælti frú Davidson sínum óþýða rómi.
Dyrnar voru ekki opnaðar. Hún reis á fætur og opnaði þær. Þau sáu
ungfrú Thompson standa fyrir utan. En breytingin, sem á henni var
orðin, gegndi furðu. Nú var hún ekki lengur dækjan, sem kallaði spott-
andi til þeirra á götunni og barst mikið á, heldur beygð kona og ótta-
slegin. Hárið, sem verið hafði svo vandlega greitt, hékk nú í flygsum
niður um hálsinn. Hún var í pilsi og þunnri treyju og með inniskó á
fótum. Fötin voru óhrein og þvæld. Hún stóð fyrir utan dyrnar, en
áræddi ekki inn, og tárin streymdu niður kinnarnar.
„Hvað viljið þér?“ spurði frú Davidson höst í máli.
„Má ég tala við hr. Davidson?" sagði hún niðurbældri röddu.
Trúboðinn reis á fætur og gekk til hennar.
„Komið þér inn fyrir, ungfrú Thompson,“ mælti hann alúðlega. „Hvaö
get ég gert fyrir yður?“
Hún kom inn í stofuna.
„Ég sé eftir.því, sem ég sagði við yður hérna um daginn og — og ég
sé eftir þessu öllu. Ég var víst i dálítilli æsingu. Ég bið fyrirgefningar."
„Uss, minnist þér ekki á það, Bak mitt er að líkindum nógu breitt
til þess að bera nokkur styggðaryrði.“
Hún gekk í áttina til hans og hreyfingar hennar minntu átakanlega
á barinn hund, sem skríður að fótum eigandans.
„Þér hafið sigrað. Ég á ekki um neitt að velja. En þér ætlið ekki að
senda mig aftur til San Francisco, er það?“
Blíðusvipurinn hvarf af trúboðanum, og rödd hans varð skyndilega
ákveðin og ströng.
„Hvers vegna viljið þér ekki fara þangað aftur?“
Hún kiknaði í knjáliðunum.
„Fólkið mitt býr þar. Ég vil ekki láta það sjá mig svona á mig komna.
Ég skal fara hvert annað sem þér skipið.“
„Hvers vegna viljið þér ekki fara aftur til San Francisco?“
„Ég sagði yður það.“
Hann hallaði sér áfram og starði á hana, og stór, geislandi augu hans