Dvöl - 01.07.1945, Side 97

Dvöl - 01.07.1945, Side 97
DVÖL 239 „O, méi' líður ekki sem verst. Þér þurfið ekki að hafa neinar áhyggj- ur af því.“ „Hafið þér fengið nokkuð að borða?“ „Horn færði mér kaffi.“ Hún leit til dyranna með eftirvæntingu. „Haldið þér, að hann komi bráðum niður? Mér fiixnst þetta ekki eins óþolandi, ef hann er hjá mér.“ „Ætlið þér enn að fara á þriðjudaginn?“ ,.Já, hann segir, að ég verði að fara. Viljið þér biðja hann að koma hingað strax? Þér getið ekkert gert fyrir mig. Hann er sá eini, sem nú getur hjálpað mér.“ „Eins og þér viljið,“ sagði Macphail. Næstu þrjá daga vék trúboðinn naumast út frá Sadie Thompson. Hann skauzt aðeins upp á loftið til þess að borða með konu sinni og læknishjónunum. Macphail veitti því athygli, að hann snerti varla við matnum. „Hann leggur alltof mikið á sig,“ sagði fx'ú Davidson í meðaumkunar- rómi. Hann fer alveg með sig, ef hann gætir sín ekki, en hann kann sér ekkert hóf.“ Sjálf var hún föl og tekin. Hún trúði frú Macphail fyrir því, að sér kæmi ekki dúr á auga. Þegar trúboðinn kom upp frú ungfrú Thompson, baðst hann fyrir, unz hann var örmagna, en jafnvel að því búnu gat hann ekki sofnað nema skamma stund. Eftir einn eöa tvo tíma vakn- aði hann, klæddi sig og gekk út með flóa. Haixn dreymdi hina undar- legustu drauma, „í morgun sagði hann, að sig hefði verið að di'eyma fjöllin í Nebi-aska,“ sagði frú Davidson. „Það var skrítið,“ sagði læknirinn. Honum var í fersku minni, að hann sá þessi fjöll út um vagnglugg- ann, þegar hann ferðaðist með járnbraut yfir þvera Ameríku. Þau likt- ust geysistórum moldvörpuhaugurn, brött, ávöl, en slétt á yfirborð, og risu beint af flatneskjunni. Hann mundi líka, að þau höfðu minnt hann á konubrjóst. Eirðarleysi trúboðans var ekki sízt óbærilegt honum sjálfum. En það, sem veitti honum styrk í þessu stríði, var undursamleg gleði. Hann var að rífa upp með rótum síðustu anga syndarinnar, sem búið höfðu um sig i leyndustu hjartafylgsnum þessarar veslings konu. Hann las með henni og baðst fyrir með henni. „Það er dásamlegt,“ sagði hann við þau kvöld eitt yfir borðum. „Það
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144

x

Dvöl

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.