Dvöl - 01.07.1945, Page 102

Dvöl - 01.07.1945, Page 102
244 DVÖL „Ég held, að hún sé alveg lömuð. Hún grét ekki. En hún titrar eins og strá í vindi.“ „Ætli við förum ekki að halda af stað.“ Frú Davidson kom út, þegar þau börðu að dyrum hjá henni. Hún var náföl, en þurreyg. Lækninum sýndist hún undarlega stillt. Enginn mælti orð, og þau lögðu steinþegjandi af stað niður götuna. Þegar þau komu til líkhússins, hóf frú Davidson máls. Þau dokuðu við. Innfæddur maður opnaði hurðina fyrir hana og lokaði á eftir henni. Hjónin settust og biðu. Einn eða tvo hvita menn bar að, og skiptust þeir á orðum við þau í hálfum hljóðum. Læknirinn sagði þeim það, sem hann vissi, um hin hörmulegu tiðindi. Loks opnaðist hurðin hljóðlega, og frú Davidson kom út. Allt datt í dúnalogn. „Nú er mér ekkert að vanbúnaði," mælti hún. Rödd hennar var styrk og hörð. Lækninum var ekki ljóst, hvað fólst í blikinu í augum hennar. Fölt andlitið var hörkulegt. Þau gengu hægt heim á leið og mæltu ekki orð frá vörum. Þegar þau komu á hornið, sem dvalarstaður þeirra stóð skammt frá, tók frú Davidson andköf, og þau námu staðar um stund. í eyrum þeirra kvað allt í einu við hið furðulegasta hljóð. Grammófónninn, sem svo lengi hafði staðið ónotaður, var nú kominn til sögunnar á nýjan leik, og á hann voru spiluð hávær, glymjandi danslög. „Hvað er þetta?“ hrópaði frú Macphail upp yfir sig í hryllingi. „Við skulum halda áfram,“ mælti frú Davidson. Þau gengu upp tröppurnar og inn i anddyrið. Ungfrú Thompson stóð í herbergisdyrum sínum og spjallaði við sjómann. Á henni hafði orðið snögg breyting. Hún var ekki sami volaði vesalingurinn og undanfarna daga. Nú var hún komin í allan skrúðann, í hvíta kjólinn og háu gljá- stigvélin, sem skárust inn í gilda fótleggi, klædda bómullarsokkum; hárið var vandlega greitt og á höfðinu hafði hún blómskreytta hatt- flykkið. Andlit hennar var málað, augnabrúnirnar glannalega svert- ar og varirnar skarlatsrauðar. Hún var hnakkakert og bein í baki. Hér var komin gleðidrósin fasmikla, sem þau þekktu svo vel frá fyrri tíð. Þegar þau komu inn, rak hún upp hvellan hæðnishlátur, og svo, þegar frú Davidson nam ósjálfrátt staðar, safnaði hún munnvatninu uppi í sér og spýtti. Frú Davidson hörfaði aftur á bak, og tveir roðablettir komu í ljós í vöngum hennar. Svo greip hún báðum höndum fyrir and- litið og tók á rás upp stigann. Macphail lækni var nóg boðið. Hann ruddist framhjá kvenmanninum og inn í herbergið.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144

x

Dvöl

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.