Dvöl - 01.01.1946, Blaðsíða 28

26
D VÖL
hvað hún átti að gera. Hún vildi sýna honum vanþóknun sina, en þó
ekki missa af kossinum. Þess vegna sat hún alveg kyrr.
Og svo kyssti hann hana.
Henni fannst það allt öðruvísi en hún hafði búizt við. Henni fannst
hún verða föl og máttlaus og gleymdi alveg, að hún hafði ætlað að
gefa honum utan undir, og að hann var aðeins fátækur stúdent.
En honum komu í hug orð, sem hann hafði lesið í bók um ástalíf
konunnar. „Bezt er að gæta þess að láta
ekki faðmlögin komast á það stig, að
girndin nái valdi yfir manni“. Og hann
hugsaði með sér, að það gæti verið erfitt
að gæta sín, fyrst einn einasti koss gat
haft slík áhrif á mann.
Þegar að máninn kom upp sátu þau
enn á sama stað og kysstust.
Hún hvslaði lágt í eyra hans:
— Ég hef elskað þig frá þeirri stund, er ég sá þig fyrst.
Og hann svaraði:
— Mér hefur aldrei þótt vænt um nokkra aðra konu í heiminum
en þig.
Andrés Kristjánsson, þýddi.
* * *
í fangelsi fyrir að myrða sjálfan sig.
Maður að nafni Paul Hubert; var tekinn
fastur í Bordeaux í Frakklandi og ákærður
fyrir morð. Við rannsókn málsins sannaðist
sekt hans og var hann dæmdur til
dauða. Dauðadómnum var þó seinna breytt
í ævilangt fangelsi og var hann sendur til
fanganýlendu Frakka á Guiana.
Árið 1860, en þá hafði hinn dæmdi maður
lokið 21 ári fangavistar sinnar, kom eitt-
hvað fyrir, sem olli því, að þetta mál var
tékið upp aftur að nýju. — Við nánari
rannsókn kom þá í ljós að maðurinn, sem
hann hafði verið dæmdur fyrir að myrða,
var enginn annar en hann sjálfur.