Dvöl - 01.01.1946, Blaðsíða 41

DVÖL
39
Krísuvíkurbjarg.
þurfti ég að kvarta yfir lystar-
leysi.
Samt sem áður var hugurinn að
hálfu leyti framan í fuglabjarginu
og skyndilega missti ég allan á-
huga fyrir matnum, en til þess
voru gildar ástæður.
Á bjargbrúninni, svo sem 4
metra frá okkur, sátu tveir, pró-
fastar og horfðu á okkur með
spekingssvip.
Aldrei hafði ég séð slíka höfð-
ingja fyrri, og nú var um að gera,
að athuga þá vandlega.
Ég greip sjónaukann hans dr.
Finns og stillti hann sem bezt.
Félagarnir á bjargbrúninni hreyfðu
sig hvergi, og ekki minnkaði að-
dáun mín á dásemdum Drottins,
við að kynnast þessum sálusorg-
urum bjargfuglanna. Ég er nefni-
lega mesta fuglasál, en hef því
miður allt of lítil kynni af sjófugl-
unurn okkar.
Að máltíðinni lokinni voru allir
frjálsir ferða sinna um stund.
Notuðu menn frjálsræðið á mis-
jafnan hátt. Sumir lágu og bök-
uðu sig í sólskininu, aðrir fóru að
svipast eftir fáséðum plöntum,
(sem þarna fyrirfinnast þó engar),
en flestir, og þar á meðal ég, höfðu
mestan áhuga fyrir fuglabjarginu.
Krísuvíkurbj argið er ekki sér-
lega hátt, en það hefur ætíð verið
talið ríkt af fugli. Hins vegar er
bjargbrúnin sprungin og háska-
leg og allmikil þoranraun hlýtur