Dvöl - 01.01.1946, Blaðsíða 70

68
D VÖL
Dvöl mun framvegis birta í
þœttinum „Skráð og skrafað",
ýmiss konar samtíning til skemmt-
unar og dœgradvalar. Munu þar
verða gamlar frásagnir af sér-
kennilegum mönnum og undar-
legum atburðum, pistlar úr göml-
um handritum, skjölum og dag-
bókum, munnmœlasögur, skemmti-
legar smáklausur úr rituðu máli,
eldra sem yngra, o. m. fl.
„Dvöl“ heitir á lesendur sína
að senda efni í þennan þátt og
greiðir vel fyrir stuttar og skemmti
legar frásagnir.
Prestur einn á Suðurlandi var mjög
einkennilegur, til dæmis kunni hann
trauðla magamál sitt ef hann komst í
góðan mat, því gætti hann þess jafnan
að hafa næturgagn með sér til sængur.
Eitt sinn gisti hann í Þjórsártúni, og
var þar í herbergi við fjórða mann. Er
gengið var til náða fór prestur að
skyggnast eftir næturgögnum, og fann
aðeins eitt, og varð þá að orði: Einn
koppur handa fjórum mönnum, hvað er
það?
Prestur þessi var mjög lífhræddur. en
hafði þó yfir stórfljót að fara til ann-
exiu sinnar. Það var einu sinni, er prest-
ur fór þangað að syngja messu, að fljót-
ið var undir ótraustum ís. Að embættun
lokinni bauö bóndinn á kirkjustaðnum
presti að fylgja honum yfir ána, kvaðst
bóndinn sjálfur fara á undan og kanna
ísinn, hann mundi teyma hestinn, sem
prestur reið á, en svo væri klerki sjálf-
um bezt að skríða á eftir, svoleiðis yrði
þunginn jafnastur á ísnum. Þetta fannst
presti vel ráðið, og skreið hann í spor
færleiks síns yfir ána, um km. leið.
Prestur þessi messaði sjaldan, og eitt