Dvöl - 01.01.1946, Qupperneq 46

44
D VÖL
„Nú. Eigum við þá ekki að byrja útgáfuna?*'
„Jú. En til þess þurfum við að hafa einhverjar bókmenntir — skáld.“
„Hvað höfum við af skáldum hér í Noregi?“
„Hja — einn, sem heitir Björnson.“
„Skrifaðu Björnson niður.“
„Og einn, sem heitir Jónas Lie.“
„Nóteraðu Jónas Lie.“
„Og Kielland.“
„Fyrirtak. Getum við ekki hringt í Kielland?“
„Og Hinrik Ibsen.“
„Prýðilégt. Getum við ekki beðið þennan Igsen að líta hérna inn á
skrifstofuna?“
Einn fagran veðurdag kom nýgiftur rithöfundur til hans á skrifstof-
una og bauðst til að þýða Dickens fyrir hann.
„Afbragð. Býr Dickens hér í Oslo?“
„Nei, Dickens er Englendingur.“
„Þá sendum við honum skeyti viðkomandi útgáfuréttinum."
„Já, en Dickens er dauður.“
Þeir gengu í skyndi frá samningnum. Þýðingarlaunin áttu að vera
fimm krónur fyrir hverja blaðsíðu í handriti fyrir allan Dickens, og
skyldi byrjað á Oliver Twist.
Rithöfundurinn fór utan og brátt fóru handritapakkarnir að berast.
Stórir pakkar, greiðslan var líka fimm krónur fyrir hverja blaðsíðu í
handriti. Fleiri pakkar, stærri pakkar bárust, og allt af var það Oliver
Twist. Vafalaust hugsaði rithöfundurinn sér, að væri Dickens fyrir-
ferðarmikill á frummálinu, skyldi hann ekki rýrna í roðinu í þýðing-
unni. Að lokum var kominn gríðarmikill stafli af rituðum örkum fyrir
framan herra Eiricksen, og allt var þið Oliver Twist.
„Heyrið þér,“ sagði útge'fandinn við skrifstofustjórann sinn. „Hvað
margar bækur hefir þessi Dickens skrifað?“
„O — sennilega eitthvað um fimmtíu, þegar allt er talið.“
Herra Eiricksen þurrkaði sér um ennið og andvarpaði. Næsta dag kom
enn þá nýr handritapakki og enn var það Oliver Twist.
Hera Eiricksen varð andvaka. Og næsta dag, þegar hann fékk fylgi-
bréf með margra kílóa pakka, símaði hann í örvæntingu sinni:
„Vinsamlegast sláið botninn í Oliver Twist.“
Nú sátu þeir Sivle og vinur hans á kaffihúsinu og ákváðu að fara til
þessa útgefanda og verzla við hann.
Þeir gengu upp marga stiga í nýbyggðu húsi.