Valsblaðið - 01.05.1995, Blaðsíða 25

miðverðir, lögréttumenn, sem voru
afturverðir og lögsögumaður, sem var
markvörður. Enginn þeirra barðist
löglega, allir vildu skara eld að sinni
köku og maka krókinn. Hver um sig
vildi koma boltanum í mark fyrir sig
sjálfan án þess að hugsa um hina. Og
þá kom Hákon og skaut þeim ref fyrir
rass og náði af þeim boltanum og náði
marki og í 656 ár höfum vér orðið að
líða fyrir þessi glappaskot forfeðranna.
Nú er vér fáum fullveldi, og fáum
boltann aftur til meðferðar, þá mun
hið nýja ríki blómgast að sama skapi
sem hinar nýju kynslóðir æfa sig rétti-
lega í þessum dyggðum, sem heyra til
leikvellinum, en eru þó nauðsynlegri í
þjóðlífinu og er þjóðinni lærast þær
ekki mun fúllveldi voru og sjálfstæði
meiri hætta búin en nokkur getur gjört
sér ljósa grein fyrir.
Þess vegna gleður það mig að öll
hin unga Reykjavík hefur fengið
brennandi áhuga á þessari fögru og
gagnlegu iþrótt og markmið vort, sem
erum í þessu fótboltastarfi, á að vera a
nota þessa íþrótt rétt, ekki svo að það
verði höfúðmarkmiðið að vinna sér
“horn” eða aðra góða gripi (bikara) að
sigurlaunum einstakra leikja, því að ef
vér höfum ekki komið auga á hina
uppalandi, göfgandi og menntandi
þýðingu leiksins og leikum hann
aðeins oss til fordildar og stundar-
gamans, þá munum vér sem heimsku-
laun fá hom og klaufir með svo setja
oss í tignarröð með rymjandi nautum,
heldur eigum vér að vinna að þessari
íþrótt svo að það verði höfúðmarkmið
vort að verða við hana betri menn,
þéttir á velli og þéttir í lund, þoigóðir,
einbeittir viljafastir með hrein og óeig-
ingjöm markmið og fúsir til að vinna
saman í samræmi um það besta og
dýrðlegasta sem vér komum auga á.
— Þér kæru vinir, heldur séra Friðrik
áfram, sem nú eruð frömuðir þessarar
íþróttar í öllum eldri deildum hér í bæ,
iðkið hana áfram svo að hinir ungu
sem fylltir em af brennandi áhuga
fyrir henni geti lært af yður að leika
rétt og leika með áhuga, staðfestu,
sjálfsafneitun og göfugu drenglyndi.
Með því vinnið þér hið mesta gagn
æskulýð höfúðstaðar vors og þjóðar,
vorra yfirhöfuð. Kennið þeim fegurð
og réttlæti, trúmennsku og hlýðni við
lög listarinnar, hreinleika og ljúflyndi
ásamt kappi og atorku, því að ef þetta
innrætist vel á leikvellinum mun það
verða kröftugt meðal til þess að móta
lundemi (karakter) þeirra og fram-
komu í hinu opinbera lífi.”
Máli sínu lýkur hann með því að
áma öllum þessum félögum alls góðs
og allrar sæmdar og hinnar mestu
ánægju af sérstarfi og samstarfi í bráð
og lengd og óskaði svo að lokum að
allir stæðu upp og hrópuðu ferfalt
húrra fyrir fótboltaíþróttinni.
Við ýmis önnur tækifæri lét séra
Friðrik orð falla um knattspymuna á
svipaðan hátt. Við vígslu leiksvæðis
sem KFUM hafði fengið til umráða frá
bæjarstjóm Reykjavíkur árið 1912
segir hann m.a.:
„Nú höfum vér þá ágætt leiksvæði
og tvö fótboltafélög innna KFUM (Val
og Hvat). Ef einhver kynni nú að
spyrja hvort þessi félög séu sam-
rýmanleg anda og starfsemi félagsins
þá segjum við hiklaust: „Já”. Allar
íþróttir og útileikir o.s.frv., allt það
sem í daglegu tali er kallað sport,
getur vel samrýmst anda og tilgangi
félagsins ef þess er aðeins gætt að það
verði ávallt hið annað í röðinni, aldrei
höfuðatriði, aldrei takmark. Allt slíkt á
að styrkja oss til staðfastari baráttu í
lífinu og er því ágætt uppeldismeðal.”
Síðar segir hann svo: „en ef vér helg-
um Guði þennan leik, má ekkert
ósæmilegt eiga sér stað á leikvelli
vorum. Leikurinn óprýkkar við allt
ósæmilegt. Hér á þessum leikvelli má
aldrei heyrast ljótt orðbragð, ekkert
blótsyrði, engin keksni, engin særandi
orð, enginn gárungaháttur né
háreysti.”
Úr þessari vígsluræðu séra
Friðriks era tekin orð þau sem eru á
brjóstmynd hans á félagssvæði Vals,
sem era á þessa leið: „Látið aldrei
kappið bera fegurðina ofurliði.”
Síðar í ræðunni kennir hann þeim að
forðast orðskrípi og segir: „Nefnið
markið mark en ekki „gull”, sem er
afbökuð enska. Látið aldrei heyrast
orðskípi eins og t.d. „Halfbak” eða
„harðbak” eða „fúllbak”, slíkt er
ósæmilegt. Þá fimm fremstu nefnum
vér framherja, þá þrjá næstu í röðinni
miðmenn, þá koma þar fyrir aftan
bakverðir og markvörður stendur í
marki. „Öll mikilmennska, mont og
yfirlæti sé langt frá yður. En hógværð
og lítillæti sé prýði og aðalsmerki
hinna bestu. Mörg önnur heilræði og
áminningarorð eru að finna í þessari
ræðu en þau verða ekki rakin hér
frekar, enda geta menn lesið þessa
ræðu því hún var sérprentuð ásamt
ljóðaflokki sem séra Friðrik samdi á
sínum tíma um útilíf pilta í KFUM
árið 1912. Þó skulu hér tilfærð orðin
sem vora yfirskrift yfir ræðu þessari
og tekin eru úr I. Korintubréfi 16. 13,
og eru á þessa leið:
„Vakið, standið stöðugir í trúnni,
verið karlmannlegir, verið styrkir. Allt
hjá yður sé í kærleika gjört.”
(Arni Sigurjónsson tók saman og
flutti vorið 1994 þegar Haukar
heimsóttu Friðrikskapellu)
Fjölbreytt starfsemi, í anda séra Friðriks, fer fram í kapellunni. Valskórinn
söng þar hinn 13. desember, á árlegu aðventukvöldi.