Valsblaðið - 01.05.1995, Blaðsíða 44

Hugleiðingar Halldórs Einarssonar um knattspyrnuna í Val
DRAUMSÝN!
Halldór Einarsson í Valsumhverfl að Hlíðarenda.
„Valsmenn urðu Islandsmeistarar 1966
íklæddir rugbypeysum“
Mér fannst við hæfi að heíja þetta
greinarkom, sitjandi fyrir ffaman sjón-
varpsskjáinn, horfandi á mesta knatt-
spymustórveldi heims, AC Milan etja
kappi við Napoli. Einkum vegna þess
að knattspymudeild Napoli hefur, eins
og knattspymudeild Vals, átt við þrá-
látan fjárhagsvanda að stríða allt frá
því að hönd Guðs, alias Maradona,
gældi við grastoppana á Italíu. Að
velta fyrir sér framtíð knattspymu-
deildar Vals hafandi upplifað enn eitt
taprekstrarár deildarinnar, í mesta
skammdegi sem lýðveldið býður upp
á, verður manni vonandi fyrirgefið
þótt þessi pistill verði ekki eitt alls-
herjar bjartsýnisflug. Spumingin um
framtíð deildarinnar er, sem slík, engin
smá spuming. Maður freistast auðvit-
að til þess í byrjun að líta um öxl, til
þess tíma þegar allir léku knattspymu
eingöngu ánægjunnar vegna og höfðu
ekki einu sinni drauminn um frægð og
frama í útlöndum til hvatningar; til
þess tíma þegar sumir léku í hálfnóný-
tum skóm vegna þess að hvorki greid-
di deildin fyrir þá né að einhver inn-
flytjandi sæi ástæðu til að kosta úthald
leikmanna þótt landsliðsmenn væru.
Tímar eins og þegar línufeill í pant-
analista erlends búningafyrirtækis
gerði það að verkum að Valsmenn
urðu íslandsmeistarar 1966 íklæddir
rugbypeysum sem hleyptu loftinu
ekki svo léttilega í gegn, þannig að
leikmenn voru með eins konar segl
bakhliðsmegin á sprettinum. Þar sem
mgbypeysur em úr sterkara efni en
gengur og gerist með fótboltapeysur
dugðu þessar auðvitað til þess að
klæða liðið árið eftir þegar meistara-
titillinn vannst aftur. Engin var aug-
lýsingin, hvorki á búningnum né um-
hverfis vellina. Nú, ekki var tekju-
skiptingin heldur komin í lög, þannig
að 1966, þegar Valur lék tvo leiki til
úrslita við Keflavík sem löðuðu að
samtals 18.000 manns, fékk Þróttur,
sem féll niður í 2. deild, sama í sinn
hlut og Valur.
Spumingin núna er auðvitað hvert
stefnir og hvað er til ráða. Sífellt
erfiðara er að manna stjóm deildarinn-
ar á sama tíma og biðröð er t.d. eftir
að komas í stjóm KSI og þeir, sem
fyrir eru, sitja sem fastast. Ástæðan
liggur auðvitað í augum uppi.
Stjómarmenn KSI eru blessunarlega
lausir við að þurfa að gangast í per-
sónulegar fjárhagsábyrgðir eða ganga
um of á velvild allt of fárra fýrirtækja
og einstaklinga sem láta fé af hendi
rakna.
Fjárhagsvandi knattspymudeildar
Vals er ekkert einkamál þeirra sem nú
sitja í stjóm. Vandinn kemur öllum
þeim við sem láta sér annt um knatt-
spymuna í Val og framtíð hennar.
Fjárhagsvandi knattspymudeildarinnar
stendur henni verulega fýrir þrifum.
En hvemig má leysa svo um þetta að
viðunandi geti talist. Ekki er hægt að
sækja það sem upp á vantar til Borgar-
sjóðs eða fá oggulítið af utankvótafiski
til að brúa bilið. Eðlilegasta stefnan er
að koma upp liði sem nær góðum
árangri, spilar knattspymu sem fólk
hefur gaman af að horfa á og leiðir til
aukinnar aðsóknar. I framhaldinu
kæmi síðan þátttaka í Evrópukeppni
sem nú á dögum gefúr ágætis, og allt
upp í miklar, tekjur. Tímamir breytast.
Árið 1967 léku Valur og KR í Reykja-
víkurmóti og leikinn sóttu 3200
manns. Nú til dags fáum við innan við
20% af þessum fjölda að meðaltali á
okkar deildarleiki. Aðsókn almennt á
knattspymuleiki hefur minnkað á
síðari árum en knattspymuáhugi er
vissulega til staðar í ríkum mæli og ef
okkur Valsmönnum tekst að koma upp
verulega góðu liði á ný er ég ekki í