Bjarmi - 01.09.2004, Blaðsíða 7

eru álíka miklar og lífslíkur fóstur-
vísa á íslandi.
Hver og einn hefur sínar skoð-
anir á fóstureyðingum. Skoðanirnar
eru síðan rökstuddar með mis-
veigamiklum rökum. í bók sinni
Pælingar segir Páll Skúlason að
ósamkomulag manna í þessum
efnum stafi oftast af því að „þeir
hafa ekki krufið vandann sem skyldi
og hafa bundið sig við tilteknar
vafasamar skoðanir sem þeir sjá
ekki út fyrir, eru jafnvel í því hugará-
standi að þeim sé ómögulegt að sjá
og meta nokkur rök.“
Þessi orð háskólarektors hljóta
að vera okkur öllum hvatning til að
reyna að brjóta málið til mergjar og
meta rök með og á móti fóstur-
eyðingum. Það verður vonandi til
þess að við öðlumst aukinn skilning
á viðfangsefninu og þar með aukna
hæfni til þess að taka upplýsta
afstöðu til þessa vandamáls, eins
og Páll kallar fóstureyðingar.
Móðirin
Fylgjendur fóstureyðinga setja
konuna gjarnan í miðju umræðunn-
ar og réttlæta eyðingu vegna hags-
muna móðurinnar. Fóstrið er þá
skilgreint sem hluti af likama
konunnar og konan sögð hafa fullan
umráðarétt yfir líkama sínum.
Ekki er þó þar með sagt að
fylgjendur fóstureyðinga geri
ekkert úr rétti fóstursins. í
áðurnefndum bæklingi Lands-
pítalans segir að fóstur hafi rétt en
„ekki endilega sama rétt og lifandi
manneskja" og þar sem móðirin er
opinberlega lifandi manneskja - ólíkt
fóstrinu - vega hagsmunir og réttur
hennar þyngra en litla lífsins sem
hún ber undir belti og því má hún
eyða því.
Karlaveldið
Oft heyrast þær raddir að karl-
menn sem eru á móti fóstur-
eyðingum eða vilja takmarka þær
séu karlrembur og kvennakúgarar.
Dæmi um slik viðhorf má finna á
heimasiðu Vinstrihreyfingarinnar -
græns framboðs en þar stendur:
„Þrenging eða jafnvel algert bann á
réttinum til fóstureyðingar er eitt
mikilvægasta vopn karlveldisins til
þess að hafa fulla stjórn á konum
og kynlífi þeirra."
Þetta eru stór orð og þótt í þeim
kunni að leynast sannleikskorn er
hvergi minnst á það að víða eru
konur framarlega í flokki þeirra sem
færa þung rök fyrir því að þrengja
beri réttinn til fóstureyðinga.
Hér hefur einnig gleymst að
þegar frumvarp núgildandi fóstur-
eyðingarlaga var borið undir ís-
lensku þjóðina í könnun árið 1974
voru fleiri karlar en konur fylgjandi
því. Og í sams konar könnun tíu
Fóstrið er þá skilgreint sem hluti af
líkama konunnar og konan sögð hafa
fullan umráðarétt yfir líkama sínum.
árum síðar reyndust karlar á ný
meðmæltari fóstureyðingum en
konur.
Árið 1990 var svo lagt frumvarp
fyrir Alþingi þess efnis að líf í móð-
urlífi yrði friðheilagt. Frumvarpið
sem aldrei varð að lögum var flutt
af konu.
7