Bjarmi - 01.09.2004, Blaðsíða 21

öllum líkindum eiga þá Fræði
Lúthers hin minni einnig að fjúka
líka, þvi Biblían og játningarrit
kirkjunnar virðast þvælast fyrir í leit
að nýrri niðurstöðu. Enn er verið að
reyna að bjarga kirkjunni með því
að draga úr áhrifavaldi Biblíunnar.
Sólveig Anna beinir sjónum
sínum að kjarnanum, biblíuskiln-
ingnum og kennivaldi Ritningar-
innar. Þegar upp er staðið stendur
baráttan um Biblíuna. Hún gerir sér
grein fyrir því og um það eru
kannski flestir sammála. Með því að
ýta Biblíunni til hliðar og halla sér
að siðferði sem byggir í ríkari mæli
á skynsemi mannsins, virðist hún
hafa trú á að maðurinn sé nægilega
upplýstur til þess að taka siðferði-
legar ákvarðanir. Að baki hlýtur að
búa bjartsýni á mannlegt eðli sem á
að vera þess umkomið að meta
hvað gera ber, óháð „opinberun og
bibliubókstaf." Reyndar er það
einkenni flestra tíma að fólk telur
sig loksins vera komið með næga
þekkingu og víðsýni til þess að
meta allt rétt. Á það ekki aðeins við
á sviði trúar og siðferðis.
Öll höfum við leyfi til þess að
taka okkar ákvarðanir og byggja
siðferðisgrunn okkar á því sem við
teljum heillavænlegast innan marka
þess sem samfélagið leyfir. Hins
vegar mun siðfræðin, verði þetta
ofan á, yfirgefa grundvöll kirkjunnar
og verða lítið annað en siðfræði
manngildisstefnunnar og húman-
ismans. Að baki virðist búa ofurtrú
á mannlega skynsemi og mannlegt
eðli, sem er annað en Ritningin
talar um og reynslan sýnir aftur og
aftur.
Víðtækari afleiðingar
Þegar búið er að kasta Biblíunni
og játningum kirkjunnar útbyrðis
hvað siðfræðina varðar er einfalt að
gera það líka þegar kemur að
öðrum kenningum kirkjunnar, það
er innihaldi trúarinnar. Þó svo að
margir kennimenn hafi orðið
blendnir í trúnni á fyrri hluta síðustu
aldar, en rétttrúnaðurinn síðan sótt
á, á án efa eftir að koma aftur til
baráttu á þessu sviði líka. Ýmislegt
ertil merkis um það í samtimanum.
Framsetning Da Vinci lykilsins um
þessi mál er á þeim nótum, eins og
Karl Sigurbjörnsson biskup benti
skýrt á í grein um þá bók í síðasta
tölublaði Bjarma. Sama er að segja
um bókina Marlu Magdalenu eftir
Marianne Fredriksson sem út kom á
íslensku fyrir síðustu jól. Reynt er
að draga úr sannleiksgildi
Bibliunnar þegar kemur að þvi hver
Jesús var og er. Verið er að leita að
einhverjum öðrum Jesú en honum
sem kirkjan hefur játað í aldaraðir.
Fólki er boðið upp á marga
Jesúa í samtímanum. Á meðal
andlega leitandi fólks á íslandi er að
finna mismunandi myndir af Jesú.
Sumt leitar til Jesú Biblíunnar. En
mörg leita að hinum svokallaða
sögulega Jesú sem á að vera annar
en Kristur kirkjunnar. Jesús Kristur,
krossfestur og upprisinn frelsari
sem lifir í dag, er enn sem áður
mörgum ásteytingarsteinn og
hneykslunarhella.
Jónasi var hent fyrir borð
forðum daga til að fá frið. Því miður
virðist vera lagt til að Biblíunni sé
hent út núna. Að kaupa sér friðinn
er oft freistandi. En Biblían er ekki
vandinn, hún er kjölfestan sem við
höldum í og skoðum lífið og tilver-
una út frá.
Kirkjan verður, ætli hún að vera
upphafi sínu trú og varðveita grund-
völl sinn, líf sitt og stefnu, að halda
sig við Jesú Bibliunnar. Framtíð
kirkjunnar er eins og áður háð því
hvaða sess Biblían skipar á næstu
árum og áratugum. Ef henda á út
Biblíunni í dag þegar skoða á
siðferðismálin er einfalt að henda
henni út sömuleiðis þegar ræða á
um innihald trúarinnar í kjölfarið.
Vonandi verður svo ekki, því að
„Guðs styrki grundvöllur stendur."
Höfundur er skólaprestur
og ritstjóri Bjarma.