Bjarmi - 01.09.2004, Blaðsíða 23

(2.Pét. 1:21). Hér erekki um að
ræða annaðhvort eða heldur hvort
tveggja. Jesús Kristur er sannur
maður og sannur Guð. Biblían er
manna orð og orð Guðs. Þess
vegna verðum við að nálgast
Biblíuna með tvenns konar hætti.
Annars vegar eins og hverja aðra
bók sem við rannsökum og rit-
skýrum, hins vegar sem einstaka
bók sem rannsakar okkur og við
beygjum okkur undir. Ástæða þess
að evangelískir menn rannsaka
Biblíuna er einmitt sú að þá skilja
þeir betur hver vilji Guðs er.
Biblían er opinberun Guðs (reve-
lation), hún er innblásin af Guði
(inspiration) og í þriðja lagi hefur
hún kennivald (authority). Nú á
dögum hafa orð sem visa til valds
fengið neikvæðan hljóm. Hugmyndir
vestrænna nútímamanna um frelsi
fela í sér ímugust á hvers konar
yfirvaldi og kennivaldi. Það að vera
kristinn felur hins vegar í sér að játa
að Jesús Kristur er Drottinn. En
hvernig leiðir hann kirkju sína nú á
dögum? Hvar eiga kristnir menn að
leita leiðsagnar hans? Hér hafa
ýmis svör verið gefin; hefð kirkjunn-
ar, skynsemin, samviskan, sérstök
reynsla og ritningin. Allt er þetta
mikilvægt en hvað gerist ef þessir
vegvísar benda í mismunandi áttir?
Einn þeirra hlýtur að ráða hvernig
hinir eru túlkaðir.
Kennivald Biblíunnar er lykilatriði
í evangelískum kristindómi. Jesús
Kristur undirstrikaði kennivald
(authority) Gamla testamentisins
með því að vitna í það og beygja
sig undir það. Hann útvaldi sömu-
leiðis postula og gerði þá hæfa til
að skrifa Nýja testamentið. Þannig
hefur hann gefið Bibliunni sérstakan
sess. Sá sem beygir kné fyrir Jesú
Kristi og játar hann sem Drottin,
hlýtur að játast undir kennivald
Biblíunnar um leið.
Kross Krists
Annað grundvallaratriði fagn-
aðarerindisins er kross Jesú Krists.
Páll postuli segir undir lok Galata-
bréfsins: „En það sé fjarri mér að
hrósa mér af öðru en krossi
Drottins vors Jesú Krists." Það sem
við hrósum okkur af er það sem
okkur er efst í huga, það sem líf
okkar snýst um. Það er ekki tilviljun
að krossinn er tákn kristindómsins.
„Kristur er fyrir oss dáinn meðan
vér enn vorum í syndum vorum",
segir Páll postuli í Rómverjabréfinu.
Það er kjarni fagnaðarerindisins.
Það verður auðvitað aldrei skilið frá
þvi að Guð varð maður í Jesú Kristi
og Jesús reis frá dauðum eftir
krossfestinguna. Án einstæðrar
fæðingar og einstæðrar upprisu
væri dauði Jesú harla lítils virði. En
krossdauðinn gegnir lykilhiutverki.
Fæðingin var nauðsynlegur undir-
búningur og upprisan staðfesti
mikilvægi hans.
En hverju kemur krossinn til
vegar? Fyrst og fremst sættir hann
okkur við Guð. Syndin hefur spillt
manninum þannig að hann er
sjálfselskur og lætur stjórnast af
eigin vilja. Hvernig getur syndari
staðið frammi fyrir heilögum og
réttlátum Guði? Eingöngu krossinn
getur svarað því.
Enn fær Páll postuli orðið:
„Kristur keypti oss undan bölvun
lögmálsins með því að verða
bölvun fyrir oss, því að ritað er:
„Bölvaður er hver sá, sem á tré
hangir."“ (Gal. 3:13) - Kristur tók á
sig refsinguna sem við áttum skilið
að fá, þannig að við getum lifað
með Guði. Hér er ekki um að ræða
að Guð faðir hafi verið sinnulaus
um mennina og Jesús einn kær-
leiksríkur. „Því að það var Guð,
sem i Kristi sætti heiminn við sig"
(II. Kor. 5:19).
Það sem gerðist á krossinum
hefur margar hliðar og því er hægt
að lýsa með ýmsu móti. Það sem
alltaf hefur skipt evangelíska menn
mestu máli er réttlæting af trú.
Orðið réttlæting kemur úr lagamáli.
Þegar Guð réttlætir syndara þá er
um að ræða dómsorð sem segir að
syndirnar séu ekki eingöngu fyrir-
gefnar, heldur hafi viðkomandi
stöðu réttláts manns frammi fyrir
Guði. Uppspretta réttlætingarinnar
er náð Guðs, grundvöllurinn er
fórnardauði Jesú, hún tekurtil
þeirra sem eru í Kristi, hún verður
fyrir tilverknað trúarinnar og leiðir til
góðra verka. Evangelískir menn
gera greinarmun á réttlætingu (justi-
fication) og helgun (sanctification).
Réttlætingin kemur í eitt skipti fyrir
öll og er strax fullkomin. Helgunin
er hins vegar verk heilags anda í
þeim sem hefur verið réttlættur, hún
verður smám saman og fullkomn-
ast ekki hér á jörð.
En krossinn sættir okkur ekki
bara við Guð. Hann mótar líka líf
okkar i daglegri eftirfylgd við Jesú.
Hann vísar okkur leið helgunarinnar.
Þegar Páll postuli hefur hrósað sér
af krossi Krists undir lok Galata-
Paö sem gerðist á krossinum hefur
margar hliðar og því er hægt að lýsa
með ýmsu móti. Það sem alltaf hefur
skipt evangelíska menn mestu máli er
réttlæting af trú.
bréfsins, bætir hann við: „Sakir
hans er ég krossfestur heiminum
og heimurinn mér.“ Köllun kristins
manns er sú að taka upp kross sinn
og fylgja Jesú. Krossinn ertákn um
að afneita sjálfum sér. Það að verða
og vera kristinn felur í sér svo rót-
tæka breytingu að því verður ekki
23