Bjarmi - 01.09.2004, Blaðsíða 9
Viðhorf kristinna trúfélaga og samtaka
Kristin kirkja hefur löngum verið andsnúin fóstureyðingum í
meginatriðum. Þó má greina áherslumun milli kirkjudeilda. Bjarmi
óskaði eftir viðhorfi nokkurra kristinna trúfélaga og samtaka til fóst-
ureyðinga. Svörin voru misítarleg og verður það helsta nefnt hér.
Hjá Sjöunda dags aðventistum varð Eric Guðmundsson prestur
fyrir svörum. Hann sagði mismunandi viðhorf til fóstureyðinga vera
á meðal aðventista en reynt sé að taka tillit til heilagleika mannlífsins
og persónufrelsis kvenna þegar afstaða er tekin.
Fóstureyðing sem getnaðarvörn, eða af hentugleikaástæðum er
fordæmd af hálfu kirkjunnar. En það er viðhorf kirkjunnar að þegar
heilsu eða lífi þungaðrar konu er alvarlega ógnað, alvarlegur, sann-
anlegur fæðingargalli er greindur (fóstrinu eða þungunin er til orðin
vegna nauðgunar eða sifjaspella hefur konan sjálf rétt til að skera úr
um áframhald eða stöðvun þungunarinnar. Skal hún þá hafa fengið
nauðsynlega aðstoð i formi áreiðanlegra læknisfræðilegra upplýs-
inga, biblíulegra meginreglna og leiðsagnar Heilags anda.
Vegurinn hefur ekki tekið opinbera afstöðu til fóstureyðinga og
því segist Högni Valsson forstöðumaður þyggja svör sín á eigin
viðhorfum.
Hann segir Guð gefa okkur líf og við höfum engan rétt á að farga
þvi hvort sem það er fóstureyðing eða aðrar aðgerðir sem eyða lífi.
Hann segir að maður verði til við samruna sæðis og eggs og eftir
það höfum við engan rétt til að stöðva það ferli.
Viðhorf sín segist Högni byggja á orði Guðs og bætir við að oft
taki mennirnir ákvarðanir út frá eigin hagsmunum en hugsi minna
um hagi annarra. Hann tekur þó fram að kirkjan eigi ekki að hafna
þeim sem hafi aðrar skoðanir heldur taka á móti þeim í kærleika og
sýna þeim Jesú.
Kjartan Jónsson framkvæmdastjóri KFUIVI og KFUK segir viðhorf
félaganna til fóstureyðinga byggja á Biblíunni og vera þau sömu og
lúthersku kirkjunnar. Þau koma fram í ritinu „Hvað skal boða“ sem
félögin stóðu að árið 1991.
Félögin líta á lífið sem gjöf Guðs. Maðurinn er í þeirri sérstöðu
að Guð hefur skapað hann i sinni mynd. Það felur m.a. i sér að
mannlegt líf er heilagt frá getnaði til grafar. Fóstureyðingar eru því
óverjandi nema sem neyðarúrræði þegar líf stendur gegn lífi.
Kjartan var, eins og aðrir talsmenn trúfélaga og samtaka,
Sþurður hvort trúfélag/samtök hans hefðu látið í sér heyra um fóst-
ureyðingar i samfélaginu. Hann segist ekki vita til þess að KFUM og
KFUK hafi tjáð sig um fóstureyðingar á opinberum vettvangi en það
gerði hins vegar félagsfólk úr þeirra röðum þegar Alþingi fjallaði um
málið fyrir mörgum árum.
Gunnar Þorsteinsson i Krossinum segir alla leiðtoga kirkjunnar
vera einhuga í afstöðu sinni til fóstureyðinga. Þeir segja að fóstur-
eyðing sé aðeins réttlætanleg þegar líf móður er í veði og byggja þá
afstöðu sína á Ritningunni.
Gunnar segist oftsinnis í ræðu og riti hafa bent á þá hneisu sem
fóstureyðingar eru. Þá sat hann i stjórn samtakanna Lífsvonar sem
börðust gegn fóstureyðingum.
Anne Marie Reinholdtsen yfirforingi hjá Hjálpræðishernum segir
að þar á bæ líti menn svo á að lífið sé órjúfanlegt frá því augnabliki
sem frjóvgun eigi sér stað og því séu þeir á móti fóstureyðingum
sem neyðarúrræði eða getnaðarvörn.
Þó líta þeir svo á að fóstureyðing geti verið réttmæt í undan-
tekningartilvikum. T.d. þegar meðgangan stofnar lifi móðurinnar í
hættu eða getur valdið henni ólæknandi skaða; þegar Ijóst þykir að
barnið muni deyja eftir fæðingu; og eftir nauðgun eða sifjaspell.
Vörður Traustason hjá Hvítasunnukirkjunni sagði að kirkjan væri
á móti fóstureyðingum og að það væri ósiðlegt og rangt að sviþta
ófætt barn lífi. Hann segir þá skoðun byggða á orðum Ritningarinnar
og bendir á ættleiðingu sem leið til að bjarga lífi barna sem ekki eru
velkomin.
Þá segir hann að vísindin hafi aldrei getað bent á ákveðinn tíma-
punkt þar sem hið eiginlega líf barnsins hefjist og því sé eðlilegt að
miða við getnað.
íslenska Kristskirkjan hefur ekki gefið út neinar opinberar yfir-
lýsingar um fóstureyðingar og því styðst Friðrik Schram safnaðar-
prestur við eigin sannfæringu i svari sínu. Hann segir óverjandi að
eyða fóstri nema í algjörum neyðar- og undantekningartilfellum;
annars vegar þegar velja þarf á milli lífs móður og barns og hins
vegar þegar þungun er tilkomin vegna nauðgunar. í síðarnefnda til-
fellinu væri þó betra ef móðirin gæti hugsað sér að koma barninu i
fóstur.
Hann segir skoðun sína byggða á Biblíunni sem banni okkur að
eyða lifandi manneskju sem sköpuð er í Guðs mynd, hvort sem hún
er ófædd eða fullorðinn einstaklingur.
Ofangreindir aðilar nefndu eftirfarandi biblíuvers máli sínu til
stuðnings:
Sálm 139:16; Jer 1:5; Lúk 1:41-42.
Og einnig...
1M 1:27; 1:30; 2:7; 2M 21:22; Job 31:15; 33.4;
Sálm 116:15; 139:13-16; Jh 1:3,4; Post 17:25,28;
1 Kor 7:23; 1 Pt 1:18,19; 1Jh 2:2.
Bjarmi leitaði einnig til Þjóðkirkjunnar, Kefasar og Rómversk-
kaþólsku kirkjunnar en engin svör bárust frá þeim við fyrirspurn-
um.
9