Bjarmi - 01.09.2004, Blaðsíða 28

|f' J Ragnar Gunnarsson
„Þú hlýtur að hafa beðið“
Viðtal við Eirík Sigurbjörnsson sjónvarpsstjóra
kristilegu stöðvarinnar Omega
Sjónvarpsstöðin Omega er til húsa
að Grensásvegi 8 í Reykjavík.
Þangað lá leiðin að hitta Eirík
Sigurbjörnsson, en hann er, eins
og svo margir sem láta til sín
taka, umdeildur. Fjöldi íslendinga
horfir á þessa stöð meira eða
minna. Hugmyndin var að forvitn-
ast um manninn og stöðina,
söguna, hvernig tekist hefur að
koma þessu öllu í kring og hvernig
framtíðin blasir við.
Ég byrja á að spyrja Eirík um upp-
hafið.
Upphafið eða undanfarinn var
útvarpsstöðin Alfa sem starfrækt
var i rúm tvö og hálft ár, frá því
haustið 1986. Mér fannst ég fá
skýra köllun að nota útvarp og
sjónvarp til að miðla Guðs orði og
eftir að hafa fengið bendingu um
það, sótti ég um og fékk leyfi til
útvarpsrekstrar. Sverrir Sverrisson
frá Akranesi var með mér i þessu
starfi og var hann mín helsta hjálþ-
arhella. Hann hafði alveg óbilandi
trú á þessu, að þetta væri eina leið-
in til þess að ná á áhrifarikan hátt til
þjóðarinnar. Hann lagði mikið í þetta
og það var ómetanlegt. Markmiðið
er og hefur alltaf verið að miðla
fagnaðarerindinu um Jesú Krist
áfram til annarra og inn á heimilin.
Guð hafði sýnt okkur að nota til
þess útvarpsbylgjur.
Við urðum að hætta útsending-
unum eftir tvö og hálft ár. Þetta
reyndist mjög erfitt fjárhagslega.
Aðrir tóku við, fólk úr frjálsu söfn-
uðunum hér í Reykjavik og ná-
grenni, og gengu inn í þetta. Síðan
keyptu þessir aðilar Stjörnuna af
Útvarpsfélaginu og tóku við rekstri
hennar.
Við hjónin fórum með börn
okkar til Bandaríkjanna og dvöldum
þar um sex mánaða skeið. Kona
mín var í barneignarfríi og fórum
við út til að byggja okkur upp.
Einnig hafði ég í huga að gera
tilraun til að fá stuðning ytra til að
starfrækja stuttbylgjuútvarp og fara
að senda frá íslandi til Evrópu á
stuttbylgju. Mérfannst Guð leggja
að mér að senda ekki aðeins út hér
innanlands, heldur út um allan
heim. Ég eyddi miklum tíma og
vinnu í þetta, og var búinn að fá
grænt Ijós á útvarpsrekstur. Þá kom
Póstur og sími með ábendingu um
að ný útvarpslög gerðu ekki ráð
fyrir að sent væri út á stuttbylgju.
Það varð til þess að ekkert varð úr
því.
Hvað gerðirþú þá?
Þetta var áfall fyrir mig en ég
varð að taka því og hafði þá óbifan-
legu trú að þetta myndi einhvern
veginn leysast með enn nýrri lög-
um, sem og gerðist. Þá var mér
úthlutað leyfi frá Útvarpsréttarnefnd
til að hefja útvarpssendingar inn í
Evrópu. Formaður nefndarinnar var
mjög víðsýnn og honum fannst
þetta mjög áhugavert. Ég var á
þessum tíma ákveðinn í að reyna
ekki að senda út sjónvarp hér á
landi, var eiginlega búinn að afskrifa
það. Mér fannst ég mæta slíkri mót-
stöðu, þröngsýni og erfiðleikum hér
innanlands, ekki sist frá hinum krist-
na heimi: Enginn virtist hafa trú á
þessu hjá mér og enginn vildi styðja
þetta starf. En þegar hér var komið
sögu, hafði vinur minn og samstarf-
smaður, Sverrir Sverrisson, kvatt
þennan heim og var mér það mikið
áfall. Þess vegna ákvað ég að fara
ekki út í neitt sjónvarpsævintýri.
En svo gerðist það snemma
morguns 1991, þann 8. nóvember,
um klukkan átta að morgni, þegar
ég var nývaknaður. Það var hrá-
slagalegt úti og napurlegt, ég fann
fyrir flensunni sem var að ganga og
fannst dauðinn vera yfir landinu. Þá
allt í einu umhreyttist allt, ég sá eins
og Ijós sem lýsti allt upp og mér
leið einstaklega vel og það var eins
og sagt væri djúpt i anda mínum,
ekki þannig að ég heyrði neina rödd
tala upphátt, en Guð sagði við mig:
28