Búnaðarrit - 01.01.1966, Blaðsíða 169
BÚNAÐARÞING
163
unnar verði lögð álierzla á að framleiða áburð, sem
ekki sýrir jarðveginn, en inniheldur kalk, t. d. kalkam-
monsaltpétur, kalksaltpétur og blandaðan áburð í þeirn
lilutföllum, sem ætla má, að lienti landbúnaðinum.
Búnaðarþing leggur áberzlu á, að eftir stækkun verk-
smiðjunnar komi ekki til mála, að haldið verði áfram
framleiðslu Kjarnaáburðar í sama formi og nú er. Að
öðru leyti endurtekur Búnaðarþing fyrri kröfur sínar
um:
a. Að áburður sömu tegundar verði seldur á sama verði
á öllum verzlunarstöðum á landinu.
b. Að bændur liafi fullt valfrelsi um þær áburðartegund-
ir, er sérfræðingar landbúnaðarins og bændur telja
bezt hæfa á liverjum tíma.
c. Að Áburðarverksmiðjan h.f. verði þjóðnýtt, og jafn-
framt verði bændum tryggð þátttaka í stjórn verk-
smiðjunnar.
d. Að skeljasandur verði liafður til sölu á þeim höfnum
í landinu, sem áburður er fluttur til, og gerð verði
leit að skeljasandsnámum og þá sérstaklega við Aust-
urland.
GreinargerS:
Islenzkur jarðvegur er yfirleitt tiltölulega lítið siir, og
þarfnast því ekki mikillar árlegrar kölkunar við gras-
rækt, ef þess er gætt að nota þær tegundir tilbúins áburð-
ar, sem innihalda það mikið af kalki, að svari til þess
magns kalsíums, er árleg meðaluppskera tekur.
Kalsíumþörf gróðursins var fullnægt meðan eingöngu
var notaður innfluttur áburður, en síðan innlenda Kjarna-
framleiðslan liófst, befir liallað á ógæfuldið. Nefndin
telur brýna nauðsyn, að framleiddur verði í landinu það
fjölbreyttur áburður, að fullnægi algildri, árlegri þörf
grasræktarinnar, svo eigi þurfi að kalka jarðveg sérstak-
lega, t. d. með skcljakalki. Sparast þá vinna, þegar nægi-
legt rnagn er í tilbúna áburöinum, eins og áður tíðkaðist.