Morgunn - 01.06.1929, Blaðsíða 120

110
M 0 R GU N N
ingi eða f jarhrifum. Eigum vér þá að fallast á, að í þetta
skifti hafi verið að ræða um hugsanaflutning — frá
hákarlinum?“
III.
Þau dæmi, sem að íraman hefir verið getið, eru öll
svipaðrar tegundar og heyra sem næst undir sama flokk
dularfullra fyrirbrigða. Það síðasta, er minst verður á í
þessari grein, er aftur á móti nokkuð annars eðlis. En
ekki er það, að mínu viti, síður eftirtökuvert en hin,
enda nefnir ritstjóri ,,Light“s það „sannfærandi sönn-
un“. Það er í sambandi við dr. Crandon lækni í Boston
og konu hans, þá er í miðilsstarfsemi sinni gengur undir
nafninu ,,Margery“ og ,,Morgunn“ hefir flutt um ágætar
ritgerðir. Eins og kunnugt er, er stjórnandi sambandsins
hjá frú Crandon talinn vera bróðir hennar, Walter Stin-
son. Á meðal fjölda sannana, sem fram hafa komið um
áreiðanleik fyrirbrigðanna, er sú ein, að vaxmót hafa
náðst af fingrum stjórnandans. Við nánari athugun þess
var hægt að sýna, að af engum fingrum fundarmanna
gat það mót verið. Á þessum tilraunafundum fengust
t. d. vaxmót af þumalfingri stjórnandans, svo nákvæmt
að hægt var vel að sjá rákir fingurfarsins eða gómgróp-
anna Nú vita menn það, að engir tveir menn á jörðunni
—og því síður fleiri — hafa algerlega eins fingraför.
Af þessu leiðir svo það, að engar sannanir teljast örugg-
ari í réttarfars- og glæpamálum en fingramótin. Þau
fær enginn falsað. Fingraför einhvers manns eru sterk-
ustu vitnin og fullkomnustu sönnunargögnin, sem hægt
er fram að færa um raunverulega nærveru á þessum eða
öðrum stað.
En nú er þess hér að geta, að Walter fórst fyrir all-
mörgum árum í járnbrautarslysi. Áður en hann fór að
heiman úr húsi móður sinnar, er hann bjó með, rakaði
hann sig, að venju. Eftir hið hryggilega fráfall sonar-
ins, fluttist móðirin burt úr húsinu. Og meðal annara
hluta úr eigu Walters tók hún rakhnífs-huÞtrið með