Morgunn - 01.06.1929, Síða 124

114
M 0 R GU N N
Minna má og á það úr umræddri ritgjörð, að mér
hafi fundist aðalerindið, sem síra H. N. hafði rekið sem
prédikari, hefði verið það að fást við efann- Mér finst
það enn. Hann notaði öll þau mörgu ráð, sem honum
hugkvæmdust, til þess að berjast við efann. En eins og
kunnugt er, var það sannfæring hans, að ekkert ynni
eins bug á efa manna á vorum dögum eins og vissan um
það, að kraptaverk séu enn að gerast — „að vitsmunaöfl
frá æðra heimi séu altaf að grípa inn í vora tilveru hjálp-
andi, huggandi, blessandi.“
Alt það, sem sagt var um fyrra prédikanasafnið í
þessari ritgjörð í Morgni — og auðvitað var það bæði
fleira og ítarlegra en hér hefir verið drepið á — á að
sjálfsögðu við „Árin og eilífðin II.“
En þetta síðara prédikanasafn síra Har. Níelssonar
er í mínum augum enn betra en fyrra safnið. Sérstak-
lega er það hentugri húslestrabók. Eitt af því, sem gerði
prédikanir síra H. N. svo hugnæmar, þegar hann flutti
þær sjálfur, var það, að hann fléttaði inn í þær ummæli
um ýmislegt, sem á þeim tímum var efst eða ofarlega í
hugum manna. En þess er ekki að vænta, að slík um-
.mæli hafi ávalt sömu áhrif löngu síðar né alstaðar á
landinu. Þessa kennir dálítið í fyrri bókinni. Frú Aðal-
björg hefir siglt fram hjá þeim skerjum í vali sínu, enda
er það sannfæring mín, að henni hafi tekist valið snildar-
lega,jafn-mikið vandaverk og það var, þar sem ræðurnar,
sem úr átti að velja, skifta hundruðum- Eg get eins tekið
þetta fram fyrir því, þó að frúin minnist á það í formála,
að eg hafi haft afskifti af ræðuvalinu. Þó að eg læsi með
henni nokkuð af prédikununum, þá er valið a!veg henn-
ar verk.
En það er ekki eingöngu að þessu leyti, að nýja •
safnið er enn betra. Höfundinum var alt af að fara fram.
Skilningur hans á vandamálum mannlífsins dýpkaði. Og
leiðsöguþorið jókst. Auðvitað stóð það í nokkru sam-