Morgunn - 01.12.1944, Qupperneq 12

106
MORGUNN
trylltum hildarleik vígvallanna. Maðurinn getur vitanlega
andast með slíku hugarfari, að hjálparverurnar komist
ekki að honum strax, en óðara og það er hægt er hjálpin
komin. Þessar líknarverur eru jafn-þroskaðar í kærleika
og í speki. Ef þær eiga ekki djúpsettan kærleika, umburð-
arlyndi með yfirsjónum og breyskleika hins deyjandi
manns, skilning á eðli hans og örlögum, eru þær ekki til
starfsins valdar, fá ekki að vinna það. Þannig stendur á
því, að það er ekki ævinlega, að nákomnir ættingjar hins
látna veiti honum fyrstu aðhlynninguna. Ef þeir eru ekki
til þess þroskaðir, fá þeir ekki að vinna það starf, jafnvel
þótt þeir óski þess. Oss hefir verið sagt, að vinirnir frá
draumaheiminum, sem vér höfum ef til vill enga hugmynd
,um í dagvitund vorri, að vér þekkjum, veiti oss oft hina
fyrstu hjálp. Það er staðhæft við oss, að á meðan líkaminn
hvílist í svefni, fari sálin oft úr líkamanum inn í heim and-
anna, og eigi frá þeim nætursamfundum vini, sem vér vit-
um ekki um, er vér vöknum. Þessir vinir þekki oss, vort
innsta eðli, oft betur en vér sjálf, og þeir verði stundum
hinir fyrstu, sem taki á móti oss hinumegin við landa-
mærin.
Og hann steig niður til heljar, er hugleiðingarefni vort i
kvöld. Með nokkurum orðum og dæmum hefi ég leitast við
að gera yður ljóst, hvað þessi miklu orð hafa að merkja,
og oss er þá einnig ljóst, að á þessum orðum hljótum vér
spíritistar að hafa alveg sérstakar mætur. Frumorsök þess-
arar þjónustu, sem hvarvetna er framkvæmd í tilverunni,
er Guð. Eins og sérhver geisli, sem vermir oss og lýsir,
er boðberi sólarinnar, frá henni kominn, svo er sérhver
sá, sem minnstu hlutdeild á i þessu þjónustustarfi, sendi-
boði Guðs, sem vinnur hans heilaga verk. Og getur nokk-
uð verið dýrlegra en að vera geisli frá sól hinnar miklu
miskunnar alverunnar? Vér eigum öll að geta séð það þeg-
ar í þessum heimi, og vér sjáum það enn betur í hinum
komanda, að engin meiri blessun og engin meiri hamingja
er til, en að mega taka þátt í þessu starfi.